Kızımla 3. Anneler Günüm..

Iyikim Alya’m...

Anne olmak tabiri yerindeyse tam psikopatlık 😂😂... bu ruh hali enteresan.. Kişi anne olunca hormonların saldırısından mı, beynin mutluluk merkezinden mi bilemem ama kesinlikle bir baskalaşım yaşıyor.. ben minnoşumun içerdeyken ilk dönme ve tepiklerinden sonra kafayı zaten kırdım net 😂😂

Alya’m iyiki varsin kuzum! Annen 36 yıllık yaşama birçok şey sığdırdı kuşkusuz ama senle geçen yaklaşık 26 ay ve içerdeki 10 ayı da sayarsak totalde 36 ay eder (Allah’ım bu da mı tesadüf 😂😂 matematikle imtihanım.. -Gizli şifreler var hep hayatımda, düğümü çözersem rahatlayacam.-) başka bir Melek var. Seni kucağıma aldığımda annem destekçimdi, uzun süreli yanımda kalamadığı için sana iyi bakabilmek için kendimi baktırmaya yine anneme koştum.. 3 aylıkken sen, teyzen'in hastalığı yüzünden yine anneanne yanında soluğu aldık... sonra sen 6 aylıkken geri döndük ve 9. ayına kadar da yine senle yalnızdık.. Sonra Mari'li geçen bir 6 ay, sonra kreş ve senle yine hep yalnız ilgilenen annen!.. bazen çok yoruldum, bunaldım, yemek direniş hareketlerinden yıldım falan, ama senle geçen her günüme şükrettim, bugünlerde daha da çok şükrettiğimi bilmeni isterim, bana ilaç gibi geliyorsun.. Bana anneliği tattıran afacanım seni çok seviyorum... Son zamanlarda ramazanın etkilerinden mi bilmiyorum ama fazlasıyla sesimi yükseltiyorum sana, çok özür dilerim senden! Ama arkamı dönüp iki dk seni yalnız bırakamıyorum, hangi ara beceriyon onca işi (?) çok maharetli hatunsun valla.. Hele boyunun yetişmediğini sandığım pikaptan çalar halde plağı çekip çizmen bomba etkisi yaptı bilesin.. 😂 ilerde gösterecem, Frank Sinatra’nın -ki çok beğenirim yorumunu- özel seri plağını hallettin kuşum. Allah’tan takılma yapmıyor ama çizik olan bölüm geldiğinde "tık" sesi sabit ✌🏻

Yeterki sen iyi ol, mutlu ol, sağlıklı ol... bunlar anılar defterimizde fixlensin... ilerde senle bakıp yaddederiz kimbilir? 

My little ONE

Seni çok seviyorum kuşum...

Alya'nın Annesi

Güzel Alya'm "2" mi Oldun..

Canım Alya'm...

İçerde msafir olarak geçirdiğin süreci saymazsak seni kollarıma alalı 2 koca yıl devirmişiz...

İlk kahkaha atışını, ilk dişini patlatışını, ilk bir yerlerden tutunup kendini kaldırışını, ilk adımlarını, net bir şekilde Anne deyişini ve boynuma sarılıp beni ilk öptüğün günü...  ve bunlar gibi sıralayabileceğim nice tecrübelerimizi senle ki iyiki senle geçirdiğim her anı bir armağan saydım! Sen bana mutlulukların en büyüğünü ve en gerçeğini yaşatıyorsun... Senle yenilendim, tazelendim, 1 milyon kaplan gücüne büründüm.. hiç bir yangından selden depremden velhasıl felaketlerden korkmaz oldum! sen bana öyle iyi geldin ki.. Bazen sana yetemeyip sesimi yükselttiğim, sana birşey olacak korkusuyla seni tedirgin ettiğim anlar oldu, ki o anlar için ciddi vicdan muhasebesine düştüm... 

İlerde nelerle karşılaşırız, bizi neler bekler bilemem ama, bildiğim tek şey varsa o da nefes aldığım müddetçe hep yanında ve sadece bir nefes kadar uzağında olacağım kızım... 

Biz 1'den 2. yaş'a geçen sürece neler sığdırdık senle ? 

• 13 aylıkken sen ilk Yurt dışı tecrübemizi yaşadık. ve anladım ki sende anan gibi tam bir gezintisin, bu da senle dünyanın her yerine soru işaretsiz gidilir demek 😉  
• Sen daha 15,5 aylıkken kreşle tanışmak zorunda kaldın 😌, sana ev konforunda bakım sağlayamadığım için çok üzgünüm bir tanem, ilk bir hafta da sanırım anlamadın ortam da farklı geldi, sonra gitmek istemedin direndin ağladın... sonra periyodik olarak süre gelen hastalıklarla tanıştın... Büyük adamlar gibi horlamaların artınca olaya aykıldık iyi mi? Geniz eti, kulakta sıvı birikimi, sürekli tekrarlayan solunum yolu enfeksiyonların derken hastane ziyaretlerimiz haftada iki bazen bire indi! Bir hafta iyiysen, haftanın sonunu burnun sümüklü kapadın!
• Beni bu bir yıl içinde en çok yoran sanırım yemekle olan imtihanımız oldu... aşırı seçici ve inatsın! severek yediğin talep ettiğin şeyleri de bir süre sonra sıkılıp bıraktın... ve artık sana ne yedireceğimi şaşırmış durumdayım! onayını almadan hiç bir şey teklif edemeyceğimi öğrettin bana... gerçi arada bir zencefilli bal alternatifi göstererek bir şeyleri hilen ve cebren yedirebildiğimi itiraf etmem gerekiyor 😂
• Ve dadın gittikten sonraki sürecimizde... Hep yalnızdık neredeyse... Seni yalnız büyütmeye ve sana elimden geldiğince yetmeye çalıştım, inşallah bu süreci elime yüzüme bulaştırmadan sana fayda sağlayarak tamamlayabilmişimdir...
• Teyzeni Asilzademizi kaybettik... birinci yaş gününde seninle birlikte olabilmek için, seyahat engeli olduğu halde 15 mart 2018'de seni kucaklayabilmek için yanına gelmişti, yarın o olamayacak kızım artık sadece fotoğraflarıyla anabileceğiz onu 😪 ama sana çok güzel iki abla bıraktı! seni hep sevip koruyacak iki meleğin daha var bu hayatta!
• Kasım ayında (2018) radikal bir kararla gece emmelerini bıraktırdım sana, memeyi tuzladık, sana da süt tuzlandı dedik... sen de kendi memelerini gösterip "bakk tuşşlu" dedin! 
• İlk kbb kontrolüne de kasım sonunda gittik, ve horlamalarının teşhisini koyduk! sanırım rutin kontrollerin ve aşı sendromunun üzerine ilk travmatik muayane tecrübeni bu muayanede yaşattık sana... ağzından burnundan kulaklarından kameralı kontrollinggg... üzgünüm bebeğim herşey senin sağlıklı olabilmen için! 
• Son zamanlarda en çok çıldırdığım tabi mutluluktan "istemiyom" ya da "he he" deyişin ölürüm sana!!!! beni benden alıyorsun... Hele uyumak istemediğinde süt ve bal istemen 😊, dedesi kılıklı seni, açlığı bahane ediyorsun hep 😂
• ve ikiye 1 kala 2. yaş kontrolünde sana ikinci kaotik ve travmatik tecrübeni de yaşatmış olduk... Doğumundaki topuk kanı verme olayının üzerinden geçen 2 yılın üstüne senden 3 tüp kan alındı! gelişiminde herşey yolunda mı, vücudunun nelere ihtiyacı var anlayabilmek için yapıldı kuzum.... 2'ye 1 kala bu acıyı sana istemeden yüklediğim için de özür dilerim bebeğim.. seni arabaya bindirip, kreşe giderken yolda uyuya kaldın ama iç çekiyordun hala... 
• ve bugün 15.03.2019 zorla uyandın... kreşe giderken önce annane deden sonra dayin ve teyzenden ilk tebriğini aldin... gerci, arka koltukta surekli heppi börddey tuuuu diye mırıldanıyordun hatırlatırcasına, sanırım bu konuda da bana çektin 😂

Senin için hep ve sürekli dileğim... "Dürüst", "Hakkaniyetli", "Merhametli", "Vicdanlı", "Ahlaklı", "Sevgi Dolu", "Saygılı" ol! ve Kalbini-Zihnini hep koru ve temiz sakla kızım... 

Hayat hep mutlu ve gülen yüzünü göstersin sana..

Her yaşına bir kalıcı eser olsun istedim.. 

Geçen yıl yani 1. yaş gününe nesli tükenen hayvanlardan evlat edinmiştik senin için...

Bu yıl yani 2. yaş gününe de yeşil bir dünya için fidan hediye ettik doğaya kuzum... senin ve senin gibi bücür 6 arkadaşın için...

Seni hep ve daim seven annen!..

My Little ONE

melek

Seninle Geride Kalan "BİR" Yıl...

Sevgili Alya'm,

Senin kokunu içime ilk çektiğim, seninle göz göze ilk geldiğim, seni kucağıma ilk aldığım kısacası mucizem'le tanıştığım ve mucizem'e temas ettiğim o günün üzerinden tam tamına bir yıl geçmiş... 

Geçen yıl tatlı bir telaşe ve yorgunlukla başlayan 15 mart sabahını, hastaneye gidişimizi, sonra sana saatler kala hastanede ki trafiği, annemin babamın sevgilimin bekleyişini, koşa koşa hastaneye gelen Fatoş teyzen ve Batuhan dayını, yüzlerini, heyecanlarını, korkularını o kadar net hatırlıyorum ki yani her şeyi dün gibi, o kadar taze ki.. 

Seni bekleyişte bende hakim olan sana yetememe korkumdu, anne olmak korkmakmış dedim.. bugünlerde bu duygu boyut değiştirdi kızım.. Artık korkum yetememekten ziyade sana yetişememek senle yarınları karşılayamamak oldu.. 

Sen büyüdükçe, geliştikçe yeni şeyler öğrenip keşfettikçe ben de senle yenilenir yeniden öğrenir yeniden keşfeder oldum... İlk kahkahanı daha 2.5 aylıkken duyduğumda öldüm oracıkta mutluluktan... Sonra ilk kelimen "Anne" oldu (ki sen bu kelimeyi daha birkaç aylıkken ve genelde ağlarken söylerdin), çokta manidar bence :) sonra onu "Gel Gel Gel" takip etti (ben işe başladıktan sonra), sonra "Baba" dedin, sonra Mama, sonra Meme ve son zamanlarda "Yapma" 'yı da duyduk senden.. ilk emekleme çalışmalarını da 6. ayının içinde gördük, sonra bi yerlere tutunup (genelde koltuk kenarlarına) sıralamalar takip etti... Ayakta durma çalışmalarına adımlarını da ekledin.. ben işten geldiğimde boynuma koala gibi sarıldın.. Dadın Mari seni almak istediğinde yaygarayı kopardın :), gerçi o küçücük ellerinle boynuma sıkı sıkı tutunman kollarınla beni kocaman kavraman başını boynuma dayaman o nasıl tarifsiz bir saadet! uykuya geçmek için beni yalancı meme gibi kullanmansa kelimenin tam anlamıyla komedi.. memeyi gördüğünde yüzünün aldığı şekil, o laubali tavrın :) babanla en çok  o anlarında güldüğümüzü bilesin... baban fast food'cu muamelesi yapıyor sana.. hele sabahları derin uykuda gibi görüntü verip benim yataktan kalkmamla gözlerini açışın... biyolojik saatlerimiz bile birbirimize çalışıyor kuşum! Dadın seni gün içinde hazırlamak istediğinde giyinmeye direnmeyişin bu bir nevi "melek sendromu", sende anan gibi gezintisin :). Dışarıya çıkacağını anladığında gözlerinin gülüşüne de ölürüm ki.. **Akşamları seni uyutana kadar takla atsamda, sen uykudayken seni özlemek nasıl bir duygu anlatamam sana!

Kuzum ben artık sensiz hiçbir şeyi planlayamaz oldum, es kaza hafta sonu tüm günü senle geçiremediğim zaman kendime kızar oldum... ve senden istemeyerekte olsa ayrı kaldığım her an için senden özür dilerim.. 

Ve Bugün 15.03.2018 senin "ilk doğum günün" ve bugün Emine Teyzen, Asya Ablan ve Necati Deden senin için geliyor kuzum... 

Anılarına hep güzellikler ve mutluluklar dahil olsun..

İyi, dürüst, hakkaniyetli ve sevgi dolu bir birey olarak seni yetiştirebilmekte en büyük arzum.. Dilerim bunlara yetecek kadar yanında kalabilirim..

ve iyi ki doğdun kuzum! Sağlıklı mutlu huzurlu nice güzel yaşların olsun.. my little one!

My little ONE

bana anneliği tattırdığın ve beni annen olarak seçtiğin için sana sonsuz teşekkürlerim...

Seni hep seven annen..

Alya'm

(Doğum detayı: 15.03.2017 / 14:32 / 2995gr / dr. burcu saygan karamursel / Ankara TOBB ETU)

melek

Çalışan Annenin Dramı

Merhaba,

İşe başlayalı neredeyse 3 (üç) hafta oldu.. Her geçen gün kızım için süreç daha kabullenilir olur diyordum, ama, sanki yanılıyorum... Son zamanlarda; uykuya geçişe direnmeler, ya da ben uyumaya gidince uyanıp yanımda uyuma taleplerine ek olarak, sabah ben yataktan çıkınca hemen uyanmalar ve evden çıkışımı gördüyse ağlamalar şeklinde bir seronomimiz var... Buna baba için ağlama da eklendi. Selçuk'u bu nedenle uyardım, çocuğa görünmeden evden çıkması konusunda.. Ben de sabah dadısına verip arka taraftan kaçar gibi evden çıkıyorum.. Evet zor bir süreç ama zamanla alışacak diye temmenilerim... Tabi programımızda birde öğlen aralarında kuzuya gitme var. Malum helen süt bebesi her öğlen sütlemeye eve gidiyorum. Bu durum son zamanlarda yorucu yüzünü göstermeye başladı :(... Ama herşey kızım için onun beni gördüğü andaki mutluluğu pahabiçilemez.. Onun mutlu olması ve süt takviyesi için bu da görevimcimler arasında..

Bu arada dadımız ne durumda (?).. Kadın tam bir görev adamı.. Kural ve kaideleriyle kızıma iyi baktığı aşikar.. Gözüm arkada kalmıyor, umarım kuzum 3 yaşına gelene dek böyle devam eder...

Ancak çalışan anneler için devletin daha çok iyileştirme yapması gerekiyor bence... 0-24 ay bebekler gerek fiziksel gerekse duygusal gelişimleri için anneleriyle birarada olmaları gerekiyor. Çalışan çoğu kadın -çalıştığı sektöre bağlı olarak- bebeklerine en iyi ihtimal 9-10 ay  bakabiliyor sonra işe dönmek zorunda kalıyor ve bebeklerimiz yabancı ellere teslim ediliyor... Küçük bir çoğunluk ise -ailesi aynı şehirde olanlar- anane ya da babaanneye bırakabiliyor, nispeten şanslı bir grup olduklarını ifade etmeden geçemiycem..  Keşke ananemiz hep yanımızda olabilse, nisan ayında geliyoreee :) Hatta sırf o yüzden kuzumun 1. yaş gününü Nisan ayına planlamayı düşünüyom... Neyse özetle anne olmak çok güzel, ancak bebeğinizi bırakmak biraz zor.. İşe geri dönmek bana kesinlikle çok iyi geldi, ama bir parçamın ben işteyken sürekli beni özlemesi ve kapılara bakması, ya da odalarda sürünerek beni araması tam bir drama! Allah tüm bebekleri ve çocukları korusun...

Bu arada blogu gezi notlarım için açmıştım ancak son yazılarımın önemli bir çoğunluğu Alya'ya yönelik :).. Blog'da Alya'ya yönelmeye başladı.. Ama başlığını atıp bitiremediğim bir çok anımla geri dönecem.. Çünkü tatil anılarımı kaleme almayı çok özledim...

Sevgiler sevgiler..

Melek

Bebekle İlk Seyahat..

Herkese Merhaba,

Evet kızıma hamile olduğumu bilmeden de diyar diyar gezer idim.. O hayatıma geldi, bende yoluma, onu da katıp devam ettim..

İlk seyahatimiz kızım daha 35 günlük iken memleketime yani Trabzon'a oldu. Minişim anneciğini hiç üzmedi, yolculuk süresince uyudu. Ben de bebekle yolculuk nasıl olmalı diye biraz araştırma yapmıştım özellikle uçağın kalkış ve iniş süresince basınçtan etkilenmemesi için gerekli önlemleri aldım ve ilk yolculuk hiçte korkulacak cinsten olmadı. Sanırım bebekli yalnız seyahatlerde tek sorun hem bebeği hem de valizi kontrol etmek 😜. Gerçi bebek arabası öyle durumlarda çok yardımcı oluyor, bebiş güvenli bi şekilde arabsındayken siz valizi alabiliyorsunuz. Lakin, uçağa biniş ve uçaktan inişlerde arabayı verip/teslim alma kısmı biraz sıkıntılı oluyor, şöyleki, uçağa binişlerde o arabayı sizin katlayıp vermeniz, inince de alan görevlilerinden alıp arabayı sizin açmanız gerekiyor yani bebekle birlikte bu işler ellerinizden öpüyor. Her defasında alan görevlilerinden Alya’yı tutmalarını rica ederek bu süreci işlettim. Ha bide bazen uçuş saatinize bağlı olarak inişlerde arabayı vermedikleri de olabiliyor ki başıma geldi o en beteri, valiz alım noktasında hem arabayı al hem valizi al bi de bebeği kontrol et tam bir işkence! O sorunu da Alya 4. Ayını doldurunca kanguru alarak aştım 😂. Ayrıca yazmadan geçemiycem,  bebek arabası seçimi de çok önemliymiş onu da her arabayı aç-kapa yaparken tekrar tekrar anlıyorum, ben araba seçimini, arabamın bagaj hacmine göre  belirleme hatasıyla yaptım. Tek elle açıp/kapayabileceğiniz bir seçim yapmanızı tavsiye ederim. Ha şu da var ilk bir yaşa kadar sadece ana kucağı kullanıldığı için bence siz, yineliycem, mecbur kalmadıkça yalnız seyahat etmeyin! (Ana kucağını sök tak tantanası malum). Bebekli yolculuklarda, bir sıkıntı da güvenlik kontrol noktalarından geçiş. Benim geçişlerde ailem hep yardımcım oldu eşyaları gönderme faslında Alya onlara emanetti, lakin uçaktan inip valizi alma işi hep sıkıntılı geçti 😒. O sebep siz siz olun yine ve yeniden yazıyorum, mecbur kalmadıkça tek seyahat etmeyin. Ha şunu da itiraf etmekte fayda var, Alya saolsun onu her gören istem dışı yardımıma koştu 😂😂.

Bu arada Alya ile 1., 3., 4., 6. ve en son 7.5 aylıkken olmak üzere birçok seyahetimiz oldu. Sadece son uçuşumuzda uyku saatine denk geldiği için huysuzluk yaptı, onda da yan koltukta oturanlar sağolsun kuzunun ilgisini dağıtacak şeyler yapıp seyahati tamamlamamıza yardımcı oldular 😬. Bu seyahatlerin tamamı Trabzon-Ankara hattıydı... Bi aksilik olmazsa bir sonraki rota minnoş 13 aylıkken yurtdışına olacak bakalım biz kahramanları neler bekliyor (bu sefer babamız yanımızda olacak, yani, inşallah 🤫)?

Sevgiler sevgiler

Melek

İlk Anneler Günüm..

Merhaba taze anneden..

iki aylık anneyim henüz, hergün bir şeyler öğrendiğim bir süreci deneyimliyorum! Annemi ve tükettiği cümleleri çok daha iyi algıladığım bir sürecin içindeyim artık.. Öncelikle canım anneme; benim ve kardeşlerim için yaptığı herşey için teşekkür ederim. Onun nezdinde de tüm annelerin gününü kutlarım. Ve bana bu keyfi yaşatan minnoşuma kızıma en özel teşekkürlerim.. canım kızım tarifsiz duygularım! İlk anneler günüm.. seni çok seviyorum Alya kızım, Öyküm Alyam...

Minnoşum 1 Aylık Oldu...

Herkese Merhaba,

Bugün 15 Nisan, yani kızım bugün 1 aylık oldu :)...

Zaman hızlı geçiyor diyemiycem, lakin, bu bir ay çokta kolay olmadı benim için. Lohusa sendromu her nasıl oluyorsa bana bolcana uğruyor galiba (?).. Özellikle minnoş uyumaya çalışıp beni yalancı meme gibi kullanmaya başladığı zamanlarda! Gözüm dönüyor lakin, bir süre sonra kucağımdaki minnoşun gözlerine bakıp herşeyi unutuyorum, ve kendime, tahammülsüzlüğümden dolayı çok kızıyorum.. Onun cennet kokusu bana ilaç gibi geliyor.. Ve kollarımdaki emanetime sarılıp, istekleri karşısında saygıyla eğiliyorum :).. Şimdilerde tek isteğim kuzumun kırkının çıkması ve havaların mükemmel seviyede iyi olması, artık kızımla kendimizi dışarı atalım istiyorum... Yürümeyi ve spor yapmayı çok özledim! Ameliyattan dolayı kırkıma kadar herşeyin yasak olması delirtiyor, lakin geri sayım başladı ve son 9 gün.. Sonrasında doktorum ne uygun görür bilmiyorum (?). Umarım hareket etme özgürlüğüm geri gelir :)...

Kısacası bu bir ayda anneliğin ne kadar zor, sabır isteyen ve kutsal bir görev olduğunu tecrübelediğimi de söylemeden geçemiycem... Dilerim bu görevi hakkıyla yapabilirim.. Çünkü kızım bana geldiğinden beri tek derdim o oldu... Tüm dünyam, varlığım, herşeyim.. 

Kızım ALYA ==> Çok seviyorum.net!


Melek

15 Günlük Bebeğim...

Herkese Merhaba,

Kızımla 15 günümüz geride kaldı.. Zaman hızla geçiyor.. Doğum anını hatırlamak için doğum anına ait video'yu izlediğimi farkettim, sanırım kızımla zamana yetişemiyorum, bazen kızıma da yetişemediğimi düşünüyorum... Farkında olduğum en net şey ise her geçen gün ona daha da bağlandığım gerçeği. Gözlerini odaklamaya çalışırken bazen şaşı bakıyor, bazen ona sarfettiğim sevgi sözcüklerini anlarmış gibi tebessüm ediyor, işte o anlarda ölüyorum... Zaman duruyor gibi.. Daha 15 günlük olduğu halde ona temas ettiğimde sakinleşmesi, bana olan sonsuz güveni anlatılmayacak kadar özel... Ve o güveni sarsılmasın diye dualar ediyorum.. Aramızdaki sinerji hep böyle kalsın, özel olsun istiyorum... Hayatımdaki bu küçük insanı, kadını çok seviyorum..

Kızıma Alya'ma..

Sonsuz sevgilerimle,

Melek

Kızım Alya ile Geride Kalan Bir Hafta

Herkese Merhaba,

Artık anneyim, taze anne... Daha bir hafta oldu, kızımla geçen her sn bile inanılmaz özel!

Kızım 14 mart salı akşamı saat 23:00'de gelmek istiyorum dedi ve belirtileri gönderdi... Sabaha kadar uyutmayan kasılmalar 4-5dk aralığına düşünce sabah 7:00'de doktorumuzu aramaya karar verdik. (Sanırım biraz aceleci davrandık :). Hastaneye varıp nst'ye bağlanınca kasılmaların şiddetinin doğumun aktif fazı için yeterli olmadığını öğrendik, daha latent dönemindeymişim ve doğumun normal olarak başlaması için de zaman gerekiyormuş... Latent dönem sancılarının hissettirdiği acı bu kadar çoksa, aktif fazı hayal edemiyorum!).

15 Marta karlı bir angara sabahıyla başladık, hastaneye giden yolda ve geçen zamanda kendi iç dünyama da bir yolculuk yaptım... Hayatımın evrelerini ve bundan sonrasını düşündüm.. Kızımla buluşmaya artık çok az zaman vardı, anne olma duygusunu hücrelerime kadar hissetmek;"Anne olmak=Korkuymuş" ilk hissetiğim güçlü duygu "Korku" oldu..Bunları düşünürken hastaneye vardık. Yanımda en değerlilerimle Babam, Annem ve Sevgilim.. ve birkaç saat sonrada canım kızım Alya'm!

Doğum sürecim iyi başlayıp da, istediğimiz gibi ilerlemesede, başarılı bir operasyonla kuzumu kucağıma verdikleri an herşey anlamsızlaştı... Artık tek odağımın kucağımdaki küçük insan olduğu gerçeği anlatılamayacak kadar muhteşem... Tarihe not: 15.03.2017 Saat: 14:31 "Bebek Şahin" gelmiş... O bebek, benim pembe yanaklım Alya'm..

Ve mucizemle geçen ilk haftamın özeti; Tatlı bir yorgunluk.. Hergün kuzumun yeni bir özelliğini keşfetmekse pahabiçilemez.. Hoş geldin kuzum hayatıma, sefalar getirdin.. Benim küçük insanım...

Sevgiler sevgiler

Melek
 

Geri Sayım 40. Hafta

Kuzu gelmeye karar verdi galiba? Birazdan hastaneye gidiyoruz...

Geri Sayım 39. Hafta

Herkese Merhaba,

Bugün "8 Mart Dünya Emekçi Kadınları Günü" yani bizim günümüz, tüm kadınların günü kutlu olsun...  

Ben güne içimdeki küçük kadınla başladım :)  minnoş prensesimle :) herzamanki gibi, sabah, açma germe hareketleriyle beni uyandırdı.. hadi uyan 39. haftamızı da geride bıraktık ki biz coşkusuyla.. 40'a 1 hafta kala acaba ne zaman gelecek düşünceleri de kafamda spin atıyor ama nedense çok rahatım, korku endişe panik gibi bilimum duygular uzağımda, sanırım uslu uslu duruyor olması böyle hissettiriyor.. Akşam annem ve babam geliyor, o nedenle içim kıpır kıpır, 34 yaşında bir kadın olsamda, mevzu ailem olunca içimdeki çocuk pörtlüyor.. Bir de bu geliş özel bir geliş, 3. torunlarını karşılama merasimi :).. Gerekçe özel olunca duygular da coşuyor haliyle.. 

Bir haftada neler mi yaptık biz, artık rutine bağladık, sabahları istesemde çok uyuyamadığımı farkettim, ilki artan wc ihtiyacı, ikincisiyse içimdekinin biyolojik saati, kuzunun sabah kalkışları 3 aşağı 5 yukarı benzer aralıklarda.. Ben de, uykum bölününce uyuyamayanlardan olduğum için mecbur kalkıyom, biraz sosyal medya takibi, biraz gazete sonra kahvaltı faslı, bir de evde duramıyorum.. Evi toplarlayıp kendimi hemen dışarı atıyom, insanların arasında olmak iyi geliyor... Dün kuzumun patoş teyzesine gelinlik baktık. Pronovias'a girince aradan geçen iki yıla rağmen herkesin beni tanıması da mutlu etti :) tabi bi fark da vardı.. Artık yalnız değildim, kocaman karnım ön plandaydı... Yarın da dr kontrolümüz var, geçen hafta yüzünü elleriyle kapadı zuzu. Babasından yüz görümlüğü istiyor bence, bize bol bol totosunu gösterdi. Gelişimi iyi, suyu yeterli, ortam stabildi.. Bakalım bu haftaki durumlar ne olacak? Gül cemalini görebilecek miyiz, yoksa bize yine nanik mi yapacak, doğana kadar sabredin mi diycek yaşayıp görecez...

Şimdi kalkıp akşam için hazırlık yapmam gerekiyor :)... Çünkü İlk ve Sonsuz Aşkım Babam ve Papatya Prensesim Canım Annem geliyorrrr

Sevgiler Sevgiler..

Melek
 

Geri Sayım 38. Hafta

Merhaba,

Bugün 38. Haftamıza da merhaba dedik.. Kaldı iki hafta.. Heyecan var mı yok aslında, zaten halen hazır da sayılmam 😜, o nedenle kuzu bu iki haftayı da içerde rahat rahat geçirsin diyom. Hem zaten daha anneannesi ve dedesi gelecek, yatağını anneannesi hazırlasın istiyom, hastane çantasına da son dokunuşları yine o yapsın -tecrübeli gözlerle 😉- sanırım bundan ağır aksak hallerim 😜.

Gelelim bu bir haftanın nasıl geçtiğine; Geçen hafta ki kontrolümüzde tekrar doğum pozisyonunu almıştı zuzu, ama kanala girmemişti, yani yine dönebilir tedirginliği var 😬. Sanırım spiningbaby işe yaradı ya da konuşmam bilemiyom artık, ama Burcu Hnm, spiningbaby hareketlerini yapma dedi (tekrar dönmesin diye), o nedenle bu bir haftada rutin yürüyüşlerimi yaptım, birde hamile pilatesi tabi.. Ha bu arada benim kıza yaptığım uyarılar işe yaradı mı diye sorarsanız nayır nolamaz modundayım.. Sıpa sağolsun sabah erkenden güne başlama konusunda istikrarlı, o kadar dedim oysa ki anneciğin dinlenmesi uyuması lazım diye! Bu sabah 38. haftamdayım coşkusundan mı nedir kendi rekorunu kırdı 5'te dikti beni ayağa 😒. Yani o sebep kalabildiği kadar kalsın içerde, en azından sadece tepiklerini hissettiriyo, dışarda olsa yandım kızım modunda gezerim artık!!!

Bu bir haftada da kilomda bir artış olmadı, o nedenle zuzu acaba ne durumda diye meraklardayım, umarım içerdeki amniyon sıvısının azalması (olması gerektiği şekilde) nedeniyle kiloda değişiklik görmüyorumdur, çünkü son iki kontrolümde kilosu aynıydı.. Yediklerim yaramıyor mu bu çocuğa diye bir panik halindeyim.. Yarın kontrolümüz var ve zuzunun pozisyonu ve gelişimini görecez ☺️. Bu arada karnım inmeye başladı sanırım, midem artık daha rahat, sadece belli bir süre ayakta zaman geçirince (en çok da yürüyüş yaparken hissediyom) alt karnımda acayip baskı ve gerginlik oluyor.. Evren artık yavaşla diyor kuşkusuz 😂. Artık küçük bir fil gibisin ve bu gövdeyle dans da bi yere kadar 😉 dimi ama... 

Evdeki hazırlıklar konusunda ne kadar yavaşsam, dış mekan için bir o kadar hevesli olduğumu da farkettim ☺️. Doğar doğmaz kendimi dışarıya vuracakmışım gibi araç seyahat kitlerini almayı ihmal etmedim, ve hemen de arabalara monte ettim ☺️. Bu neyin kafası bilinmez ama iyi bi kafa bence, yani tam Melek modu. 

Kısacası bizdeki havadisler böyle... Bakalım 39. haftaya neler olur?

Tarihe not: Zuzu anne sözü dinlemiyor mu, şimdiden rengini belli mi etti acaba ? Ama yine de ben ona kıyamam ki..

Sevgiler

Melek

Geri Sayım 37. Hafta

Sevgili kızım,

Bugün dr'dan iş göremez raporu alacaz, malum artık 37 haftalık olduk ve yasal olarak devlet baba çalışma diyor... Yani senle bugün itibariyle evdeki günlerimize start veriyoz... Geçen hafta bize nanik yapıp ters döndün, bakalım yarınki kontrolde pozisyonun ne; durum stabil mi, yoksa doğru yolu bulabildin mi??? Görcez artık 😂. Her nekadar dışardan müdehalelerle seni kandırmaya çalışsamda sanki pozisyonun değişmedi gibi geliyor bana 🤔.. Neyse hayırlısı artıkın!.. 

Yalnız evdeki günlerimiz için baştan anlaşalım, öyle sabahın köründe anneyi rahatsız edip uyandırmak yok ona göre 😜, malum işteki son günüme de karga kahvaltısını yapmadan başladım sayende! Neyse artık evdeyiz ve sen doğmaya karar verene kadar da anneciğin enerji depolaması, bol bol uyuması ve keyif yapması lazım! Anlaştık mı zuzu? Bu akşam da Nihal ve Özlem teyzenle buluşup mini mini babyshower yapcez, o da eksik olmasın dedik ☺️. Bak sen gelcen diye her bişeyi yapıyos 😬😬.

Bu arada son bir aydır her görenin erkek bebek bekliyorsun sanırım muhebbeti de daral getirdi... Benim içn kız olsun erkek olsun hiç farketmez lakin, doktorun 4 boyutlu makineyle göremediğini, karnımın şekline bakıp nasıl görüyolar anlamadım (?) bir de tüm planlamayı kız bebek için yapıp, son dakka dr hatası olursa işte bomba olur 😛.. o sebep yarın ki muayenede Burcu Hnm'a tekrar bi bak gözünü sevem diycem ahahahahah.. Bunu da yazayım burada kalsın, ilerde okuyup gülersin artık 😁.

Bebeğim herşey bir yana da, sana yetememek en büyük korkum 😔. Dilerim herşey çok güzel olur..

Sevgiyle,

melek

Geri Sayım 36. Hafta

Merhaba Kuzum Alya,

Bugün senle 36. haftamızı da geride bıraktık :).. Doktor hesabına göre 9 aylık bebesin, realitede 8,5 aylık oldun.. ve 40. haftamıza kaldı 4 :)... Zaman ne de hızlı ilerliyor, haftaya izne de çıkıyorum.. Artık evde devrile devrile son zamanlarımızı geçiririz senle :). Yarın kontrolümüz de var, bakalım iki hafta içinde ne kadar geliştin sen? Sana kendimi en iyi şekilde hazırlamak için eğitimlere de başladım ben, geçen hafta Normal Doğum Eğitimi vardı, bu haftasonu da Emzirme ve Bebek Bakım Eğitimi olacak. Kısacası h.sonlarımı da senin için planlar oldum...Sen ne bücür bi dominantsın kuzum! Anneni çevrende döndürüyon şimdiden...

Güzel kuzum en özel yanım, sevgiyle..

Melek

Geri Sayım 35. Hafta

Herkese Merhaba,

Bugün 35. haftamızı da uğurladık.. Kaldı 5 hafta tabi kuzu beklerse :)... Bu bir hafta içinde neler yaptık biz, ziyaretimize gelecekler için minik bebek magnetlerden sipariş verdik.. Alya ile rahat gezebilmem için ana kucağını ve bebek arabasını aldık... Yani bir haftasonunu daha kuzuya hazırlıklarla geçirdik..

Geri sayım hızlandıkça birşeyleri yetiştiremeyecem telaşı sardı nedense? Daha yatağını hazırlamadım mesela, izne ayrılmayı bekliyorum onlar için, hastane çantası da beklemede :).. Bunlar hallolur kafası var bende :P, herzaman değil ama şimdilerde bu relax tavır iyi geliyor bana.. Bu kuzunun hayatıma gelişi de öyle, hamileliğimin ilk aylarında yaşadığım korkular uçtu gitti, şimdi kızımla göz göze geleceğim anı iple çekiyorum

ve Kafamda deli planlar, havalar güzelleşince anne kız yürüyüşlerimizi düşlüyorum şimdiden... Birlikte alışverişlerimizi, tatillerimizi ve dahasını...

Sadece 5 hafta kaldı kuzum

Melek

Geri Sayım.... (34. Hafta)

Herkese Merhaba,

Bugün 34. haftamızdayız.. Yani, Kızımı kucağıma almaya hesaplanan 6 hafta var :). Kuzu zamanında gelirse tabi.. Sona yaklaştıkça heyecen da artıyormuş bea.. Ancak tatlı bir heyecan olduğunu kabul etmeliyim. Pembe yanaklı, minik el ve ayaklı bir bebe.. Hayalimde böyle, bi de Necati dedesine benzerse -ki inşallah benzer- sarışın ve maviş bişey olur yeme de yanında yat :) hesabı. Gerçi sağlıcakla gelsin de, bunlar ekstralar... Beni korkutan tarafları yok mu, e var elbet hatta double etkili... Şayet içerdeki gibi olursa yandığımın resmi :).

Kuzum, senin için sona yaklaştıkça bişeyler karalamak istiyorum.. Daha çok içerdeki haliyeti ruhiyenle ilgileniyorum ama ne hissettiğini de hiç bilmiyorum :).. Hareketlerinden hareketle, seni bilmem de ben çok eğleniyom bilesin.. Bazen bilerek seni rahatsız ettiğimi de itiraf etmeliyim :), verdiğin tepkiler çok tatlı napim, kendime engel olamıyorum... Kusura bakma emi? Yarın kontrolümüz var, acaba gelişimin nasıl? Bir de iki gün önce patlak veren -böbrek taşı düşürme olayımız- sağlık problemi nedeniyle ocak ayınının sonunu hastanede kapadım ya, dünkü hemşire de bombaydı, senin kız olduğunu öğrenince, dr'lar yanılabilir gibi bir yorum da yapmayı ihmal etmedi... Neymiş karnımın şekli kız bebek gibi değilmişmiş.. Yarın Burcu Hnm'a tekrar kontrol ettirsek mi seni ahahahaha...

Kızım Alya'm, Gökyüzü gibi engelsiz ve sonsuz ol..

Seni çok seviyorum ve sabırsızlıkla bekliyorum...

Annen

Melek

Tatil Bitti!..

Herkese Merhaba,

Iki haftalık memleket serüvenimi geride bırakırken ben, hala yorgun olduğum gerçeğiyle iş başı yapışımında ikinci günüyken, boşladığım bloğumu özlediğimi farkettim iyi mi? Hadi gelin kısaca nasıl geçti diye bir sayfa aralayalım..

Uzun gibi dursada, bu tatilde hastane ve ev arası mekik ördüm. Evde geçirdiğim süreçte de bebiş bakımının hertürlü sürecini tecrübeledim! 13 aylık bir bebek ne yer, ne vakit uyutmak gerek, nasıl banyo yaptırılır, altını ne sıklıkla açmak gerek vb.. Hatta eksik olmasın diyerekten Asya'nın ateşlendiği gün hastaneye gidişimizi ve çişini yapsın diye de 2 saat amansız beklememizi de eklemem gerek!! En komiğide ağlamasın diye hemşirelerin balon taşıması :).. Sonuç mu çişini yapmadı zilli, tahlil veremeden geri evin yolunu tuttuk :)

Ablamın tedavi süreci ise, sancılı ama umut verici hızda ilerliyor.. Dileğimiz tez zamanda bu günleri geride bırakması tabiki..

Birde asansör anım var ki evlere şenlik. Fıkra insanları şehri memleketim :).. Bu şehri ziyaret ettiğinizde dolmuş şöföründen esnafına herkesi dinleyin ama can kulağıyla, kendi fıkranızı kendiniz yazarsınız şüphesiz :)) Asansörde 4. katta inecek amcaların bizim binmemiz ve 9 noyu tuşlamamızla başlayan yolculuğumuza, asansör 4. kata gelip de sinyali kapayınca, "uy noliy nereye gidiyruk" diye tepki vermesinin üzerine kapı açılınca bi oh diyiş! yok böyle bişiy :) Hele bi teyzenin bu asansör 9. kata çıkmayy diyip de kendinin 10. kata çıkıyor olması :).. Saflığın temizliğin en nadide örneklerini yaşarsınız burda! Bu şehrin adı TRABZON!

Uzatmaya gerek yok yani işte günler bu tatta geçti gitti...

Dönüşte ise kafa nereye ben oraya modunda oldu.. Karadeniz sahil şeridi kesinlikle görmeye değer! Sürekli geçip fırsat bulamadığım için vakit ayırmadığım bir şehre dönüş istikametimde fazlasıyla zaman verdim. İyi de ettim. Ordu, sahil şeridini bozdurmayan nadir yerlerden! ve adım adım gezmek de gerek.. Çok güzel koyları var. Kahvaltı için Perşembe'de mola verdik. Denizin üzerinde köy mahsullerinden oluşan bir kahvaktı hayal edin..Hatta hayalin ötesine geçin ve mutlaka bu şirin yerde bir molada siz verin! Sera Botanik Bahçe mükemmel bir atmosfer barındırıyor.. Denizin kulakları okşayan sesi, mis gibi ev ve bahçe mahsulleri...

Peşembe-Bolaman arasında ise Uzun Saçlı'nın yerinde mutlak surette çay için! Böyle bir lezzet yok. Çay tutkunlarına duyrulur.. Volkan Konak'ın şarkılarına ilham olacak kadar var...

Sonuç: tatil bitti ve ben hala yorgunum! iki-üç günde olsa sadece ayaklarımı uzatıp kitap okumak denizi dinlemek istiyorum çok şey mi istiyorum??? Gerçi az da olsa, hala bir kaç gün izin hakkım varken bunu avantaja çevirebilir miyim? Ne dersiniz :)


Sevgiler..

melek

Sevgilimle ikinci Trabzon Çıkartması :) birde Minik Kuşum Asya'mın Doğumgünü...

Herkese Merhaba,

Bir ayı doldurmadan ikinci kez ve aynı mevzuyla memlekete gidişim biraz stresli ama sonuç olarak güzel geçti :)

Sanırım ciddi bir adımın başlangıcını oluşturan bu ziyaretleri Ağustos ayında nihayetlendirecez.. Bu gidişte gördüğüm birbaşka gerçekse Babam kuşkusuz... Onunla aramızda inanılmaz bir bağ var. Bunu sanırım kelimelerle anlatmaya sayfalar da yetmez. 31 mayıs akşamı benim için unutamayacağım birikimlerle dolu. En çokta babamın gözlerinde gördüklerimle!. Bir baba için çocuklarının mürveti kesinlikle önemlidir ama, kız çocuğu sanırım daha farklı oluyor... Babam o akşam biricik aşkının, sevgilisi ile olan yolunu açtı.. Ama nedendir bilmiyorum, hala içim bi tuhaf hatta çok tuhaf! 

Birde güzel olan bir başka husus var, 6 gün sonra aslında 1 yaşını dolduracak olan ikinci gözdeme yaptığımız doğumgünü....

Küçük kuşum, güzel kızım Asya'm.. Mutlu ve huzurlu bir hayatın olsun teyzecim... Aile en önemli zenginlik... ve ne mutlu bana ki, mükemmel bir ailem var...

Sevgiler...

Melek