adına korilinggg koydum (zira covid'den sıkıldık ey halkım değil mi?)

Herkese Merhaba,

Evet ben de o şanslı %1'lik dilimdeyim. 

2. doz aşımı olduktan sonra (biontech) daha tam 3 ay geçmemişti ki aaa o da ne totom ağrıyor :( bacaklarım belim baldırlarım hatta ayak bileklerim, belden aşağımın bu denli ağrıyor olması normal olmasa gerek diyip pcr testi verdim ve sonuç POZİTİF!

sosyal izolasyondaki 4. günümde de bu yazıyı kaleme aldım... ilk 3 gün ağrı kesiciler ile ağrıları dindirmeye çalışıp dinlenmeye çalıştım. Kabul biraz sıkıntılı geçti, ne yatabiliyordum ne de oturabiliyordum. Hatta testi vermeye hastaneye giderken gözümden yaş geldi :(

Ama şükürler olsun dün gece ağrı kesici almadan uyuyabildim :)

Tablo giderek iyiye gidiyor, sinüslerim doluyor, arada geniz akıntısına bağlı öksürükler eşlik ediyor balgam çıkarıyorum falan (biliyorum bunları yazmak hiç de güzel değil) ama en azından bu halim bile şükür sebebim..

Nereden nasıl aldım bilmiyorum da, olacağı varsa bir şeylerin önüne geçilmiyor orası net!

yani demem o ki, aşı olsa da olmasa da bu hastalık sizi bulduğunda belirtilerden ne geçirdiğinizi anlamak hiç de zor değil! çünkü normal bir grip belirtisinden birkaç tık ötede...

tabi bu süreçte sosyal izolasyonum 14 gün olarak belirlendi, kendimi iyi hissetmeyince minnoşumu kızımı babasına pasladım... Alyoşla ilkkez bu kadar ayrı kalıyoruz... bu kuzucumdan ayrı geçen 5. günüm ve onu çok özlüyorum.. Onu korumak için tedbiren bu şekilde  ama itiraf etmem gerekirse, dinlenmiş hissetmeye yeni yeni başladım.. Evde kedi ve kuş dışında bir hareket ses yok... Neredeyse 4,5 yılın üzerine, kendi başıma kaldığım ilk zaman dilimi diyebilirim... O kadar çok kendi başımayım ki, sıkıntıdan ne yapacağımı da şaşırmış durumdayım :)

tanıştırayım prenses
kızımla izoleyiz :)

kitap okuyorum, açıp film izliyorum... kendime bol bol ıhlamur yapıyorum (içimde ıhlamur ağacı çıkacak net!), meyve tüketiyorum... kendime bu kadar iyi baktığım bi süreç de en son sanırım hamileliğimdeydi :)

ama şu bir gerçek, iyi bir bağışıklıkla üstesinden gelmek çok daha kolay... bol c vitamini yüklemesi, bitki çayları bal bana en çok şifa olandı. Tabi zencefil ve zerdeaçalım çok kalp 

iyi bakın bedeninize, toto ağrısı betermiş tecrübeyle sabit!

çok çok sevgiler 

melek

 

Evde Kal Günleri... Adı KORONA

Herkese Merhaba,

Evde 3. haftayı tamamlıyorken, bu da şurada dursun diye yazmak istedim! Sanırım doğum iznimden sonra evde en uzun kaldığım dönemdeyim :) Tek farkla Alya büyüdü... Ve h.içi çalışmam gerektiğini bildiği halde beni sabote etmek için her yolu deniyor. Biz zaten  1 yılı aşkındır anne-kız güncesinde olduğumuz için süreç ekstra farklı işlemiyor, sadece daha yorucuymuş evde çocukla çalışmak!

Korona'da gidişat korkutucu olsada, tedbiri elden bırakmadan sonuçları izlemeye çalışıyoruz bir evin içinde! Alya artık neden dışarıya çıkmıyoruz diye sormuyor... Evde olmamız gerektiğini kanıksadı. Dışarı çıkma aktivitemiz şimdilik balkona çıkmak şeklinde. Her gün aynı rutinde hayatımız. Sabah kalk kahvaltı yap, iş için masaya otur (bu bölüm de Alya defalarca arıza moduna geçmeyi huy edindi), öğle arası kavramı yok... Etkin çalışma hedeflenen. Acıkınca öğle yemeği denilen şeyi 2-3 sularında ye, genel ihtiyaç molaları için 5-10dk ara ver... Akşam mesai saati bitiminde mutfağa gir akşam yemeğini hazırla ye! Sonra Alya uyuyana kadar istediği her aktiviteyi yap... Hsonu ctesi günleri temizlik, pazar tüm gün Alya'nın istediği aktiviteler... Sonra h.içi için yemek planla.... ve Al baştan yeni bir hafta... ve yine aynı tadında! Anne olmak, evde olmak, küçük bir çocukla sınırlı alanda kalmak, iş kadını olmak... Her şey biz kadınların sırtında :(.

Tabi bu yoğunlukta kendini unutmuş bir ben! Şuan bunu yazmak benim için paha biçilemez bir şey... Kendime zaman gibi! içimi akıtmak, bu ev hapsi süreci bittiğinde neler yapılacağını düşlemek (derken düşlediğim bir şey de henüz yok, sadece kapatılması gereken bir hesap var çok uzadı onu halletmenin derdindeyim)... Korona bit lütfen!!!

Ayaklarımı uzatıp, elime bir kitap alıp, fonda hafif bir müzik... yapamadıklarım arasında, ve sanırım en özlediğim şey de! Tabi bu sırada Alya dk'da 100 kez anne demeden, üzerimde zıplamadan, kitabımı benden önce bitirmeye çalışmadan kendince odasında oyun oynuyor yani hayal ya, öyle hayal ettim :)

Her şeye rağmen sağlık olsun, bu günler de geçer! ve Yeter ki, sevdiklerim de sağlıklı olsun... Kavuşmak, kucaklaşmak onlar da olur....

Sevgiler,

Melek