Kendimle olan sınavım yeni başladı... yeni yeni görmeye anlamaya başladım, düşünce gücüyle neleri güzelleştirip, neleri mahvettiğimi...
yeni kavradım evet, bir kararın eşiğinde üstelik!
canımı yaka yaka, geçtim bu yoldan ama pişmeye insan olmaya gerçek sevgiye ulaşmaya gelmedik mi bu dünyaya?
hikaye bitnedi, yol tamamlanmadı.. öğrenmeye, sınavları vermeye devam!
Planların planlayıcısı, nelerden korudu, neyle yaktı neden yaşattı anlamaya devam
sevgiye ulaşmaya
melek
Kızım Alya'm...
Zaman ne de hızlı akıyor, seni kucağıma aldığım o ilk günün üzerinden tam 4 yıl geçmiş...
Benim canım kızım, biz her yıl bambaşka şeyleri tecrübeliyoruz seninle, 2 ve 3. yaş sendromlarını geride bıraktık derken, erken ergenlik sendromu gibi birşeyler yaşıyoruz son aylarda seninle :)
ve ben ilkkez senle geçen bu bir yıllık süreci yazmakta zorlanıyorum :(
Geçen yıl sen 3 yaşına girmeye günler kala tüm dünyada etkili olan korona virüs salgını Türkiye'de de görünmeye başladı, virüse bağlı vefatlar gerçekleşmeye başlayınca Pandemi ilan edildi ve peyderpey toplu etkinliklerin sınırlandırılması/kapatılması gibi durumlar gündeme geldi. Okullar, kreşler ve dahası da payına düşeni aldı... ve biz 18 Mart'tan haziranın ortasına yani kreşler yeniden açılana kadar seninle tam 3 ay ev hapsi güncemize başladık..
Yazmakta zorlanıyorum, çünkü pandemiyle birlikte tüm bildiklerimiz, alışkanlıklarımız, aktivitelerimiz bile şekil değiştirdi. ilk günlerde bu süreci kanıksayamadın, sana görmediğin ve bilmediğin birşeyi anlatıp anlamanı bekledim :(.
Mottomuz "Virüs Var", "hiç bir şeye dokunma", "yanlışkla dokunduysan elini ağzına gözüne götürme" (ki 3 yaşında bir çocuğa dokunma demek ne kadar isabetli olur tartışılır), "ellerini sürekli yıka", bla bla...
Tabi ev güncesinin ilk günleri izole olduğumuz için benim için iyi başlasa da, senin için bu sürece adapte olmak hiç de kolay olmadı. Her gün kahvaltını yapıp benimle oyun oynamak istedin, ve hep aynı cevabı işittin "Çalışmam Lazım, akşamı beklemelisin :(" sen de bu durumu oyunlaştırmak istedin, bazen toplantılarımı sabote ettin, bazen sandalyemi işgal... seni mecburi ötelediğim için daha da inatlaştın, masada kendine yer edindin... Bi ara Tablet'e sardın, bu öyle ileriye gitti ki, bazen tablet elinde uyuya kaldığın bile oldu :(... Eve gelen yardımcımızla bu süreçte yolları ayırdık, ve tüm iş bana kalınca, hsonu bir günümüzde böyle heba oldu, ve bir süre sonra sen de ben de bu duruma kanalize olsak da, ne kadar kalitesiz bir ev sürecinde olduğumuzu farkettik ... Pandemi ile birlikte ilk sokağa çıkma sınırlamaları başladı, site içindeki parka bile inemedik, korktuk ya sitede vaka varsa diye paranoyaya bağladık... sonra yaş sınırlaması geldi... Bu süreç bizi sadece izole etmedi, aynı zamanda bireyselleştirdi, ve yalnızlaştırdı... Sevdiğimiz dostlarımızla, arkadaşlarımızla ailemizle bile aramıza set koydu.. Bayramı bile evde senle yalnız geçirdik...
Haziran'ın ortasında kreşlerin açılmasına izin çıktı, buna en çok sevinenlerden olduğumu itiraf etmem gerekir... Pandeminin ikinci süreci de eski alışkanlıklarımıza yavaş yavaş adaptasyonla başladı, artık hiçi evden çıkıp akşam tekrar hiç bir yere uğramadan eve dönüyorduk... Tüm alışverişler online modda geçiyordu.. Öyle ki, ev sürecinde ayak numaran 23'ten 25'e çıkmış, bunu da ilk izin gününde babanla gezmeye gideceğinde farkettik :).
Tek şükrümüz bizim ve sevdiklerimizin sağlıklı oluşuydu... Temmuz ayında deden teyzen ve dayın geldi, dede'nin sağlık kontrolünden sonra da Trabzon'a bayram tatili için gittik... İşte orada sen de ben de nefes aldık ilk defa :) Doğayla iç içe bir hafta geçirdik. Dönüşte sen'le ankara'ya yalnız döndük... Büyüdüğünü ilkkez orada fark ettim, o kadar makul ve iyi bir yol arkadaşıydın ki canım kızım.. Ha bir de yolda bize eşlik eden bir bücür daha vardı. Senin ilk evcil hayvanın Tosi :). Anaanenle Dede'nin sana hediyesi... İsmini sen koydun :)
Pandemi nedeniyle madem çıkamıyoruz, evde bir oyun alanı yapalım dedik ve sana büyük balkonu hibe ettim... Oraya su havuzu aldık, yastıklarımızı attık.. Hsonu mayonu giyip şıp şıp suda oynadın, havluna sarıldın dondurma yaladın... arada arkadaşların Ada ya da Alper'de hsonları bize eşlik etti...
Eylül ayında eyvah yaz bitti ve biz hiç birşey yapamadık telaşıyla, en azından hsonları yakın mesafe kaçamaklar yapalım dedik, bazen Fatoş Teyzenler, bazen de Seda Teyzenlerle günü birlik etkinlikler yaptık...
ve Kış geldi... Sen ne ara Elsa'yı keşfettin? Bana sürekli ondan bahseder oldun... Yeni yıl hediyen olarak sana Elsa Bebek aldım, sonra tuttun Anna yok ama dedin, Anna'yı da aldım bu sefer Olaf dedin :) . Ben de sana kar yağınca Olaf'ı biz yapalım dedim :)....
Kıyafet konsunda çizgini belirledin, tek seçenek tütü etek :(, ne alsam kulp taktın giymedin, o tül eteklerle prenses'e bağladın.... VE doğum günü hediyesi olarak teyzen sana Elsa kostümü aldı.... gün içinde 10 kez giy çıkar yaptın... Elsa'nın Aldırma şarkısını söyledin, kareografisini ezberledin..
ve doğum gününe bir hafta kala 8 Martta 25 kuruş yuttun :( o kadar akıllı bir bıdıksın ki, gelip hemen söyledin, iki günlük hastane maceramızı da bu bir yıllık sürece sıkıştırdın :)
ve ben bu süreçte senin ne kadar makul, anlayışlı, sevgi dolu, merhametli ve dürüst bir çocuk olduğunu kelimelerinden hareketlerinden duruşundan gözlemledim... Bana öyle cümleler kurdun ki, bazen benden daha anlayışlı olduğunla yüzleştim... Ama halen bana telefon gelse çıldırıyorsun, değişmeyen tek şey bu bir yıllık süreçte o oldu :). Benim telefonda konuşmam hiç sevemediğin bir olay! ki haklısın da kuzum, bu pandemi, anne kız sürecimizin kalitesini o kadar çok etkiledi ki, önceden yaptığımız birçok şey değişti... daha az oyun oynar olduk, daha az etkinlik yapar olduk, daha az gezer olduk... ev içinde kitaplarımız, animasyon filmlerimiz, temizlik günümüz, ütü günümüz, yemek günümüz gibi değişkenler var bu süreçte....
Yine de sana ne kadar teşekkür etsem azdır bilirim.... Bu sürece öyle güzel uyum sağladın ki... Biriciğim benim...
Bu yılki iyilik hareketimiz Kızılay'a bağış yaptık senin için...
İyi ki doğdun güzel yüzüm, gözlerim, nefesim... Varlığın için ne kadar şükretsem azdır.... Nice sağlıklı, huzurlu mutlu yaşlarına bebeğim....
Seni daim seven annen
Ve 38 mi olduk simdi?
Yillar akiyor ve yas basini almis gidiyor... 40'a sayili yillar kala... bir yas daha almis Melek insan!
Pandemiden kayip yili saymasak olur mu demiycem! Cunku insanin sinirlamalarla gecen surece direncini, sagligin kiymetini, sevdiklerimize olan ozlemi ve sayamayacagim bircok seyi deneyimlemek, kendi ic yolculugumuzda bir sureci baslatmak icin bilakis tesekkur edilesi bir olay olarak kabullendim, icsellestirdim.. ve her daim yolculuga devam!
83ᗛᗚ38 yaptik bu yil.... dogdugum yilla yasimin aynalandigi muthis bir yil olsun kendi icimde sonsuz dongumle bu seferde yoluma devam diyeyim..
her yil oldugu gibi yine kendime notlarla;
Sagligim kiymetli, ailem kiymetli, dostlarim kiymetli, isim kiymetli, sahip oldugum ve olma potansiyelim olan hersey kiymetli...ve bu kadar kiymete sahip olmakta cok kiymetli...
minnosumla sevdiceklerimle saglikla huzurla gececek bir yas olsun...
onceki yillar gibi kucuk tatil kacamaklari rotalari planlayamasamda an'da kalip sukredip devam etmek cok guzel
e o halde heppili heppili 38 !
Herkese Merhaba,
Zorlu bir 2020 geride kalıyor... Oysa ki içinde barındırdığı 2'ler ve 0'larla oldukça tılsımlı bir yıl gibi bir izlenim oluşturuyordu, bir şeyleri sıfırla ve ikici şanslara açık ol! Ne oldu peki? Pandemi, sınırlamalar, hiç olmadığı kadar evde kalmalı süreçler, bireyselleşme yolunda iyice sınırların çizildiği hatta bla bla... ve günün sonunda tevekkül, şükür... Sağlık olsun gerisi olur anlayışını içselleştiren bir yıl oldu tamamıyla, yani benim için tam olarak özeti bu!
ve şimdi, 2021.. yeni bir yıl, yeni bir dönemle geliyor... yeni bir döngünün de başladığı ve etkisinin 20 yıl süreceği bu günde artık hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağı ifade ediliyor... Dilerim herkese iyi ve hayırlarla gelsin :)
Yaşadıkça öğrenmek, öğrendikçe içselleştirmek, içselleştirdikçe büyüyerek devam etmek...
Her gün yeniden başlayacağımız, inanarak devam edeceğimiz serüvenlere!
2021'e notlarım da olacak ama şimdi çalışma vakti :)
Sevgiler,
Melek
Başak Burcu'nda bir yeni ay gerçekleşti... gün normal başladı derken, ikindi vakti sarsıldım.... bir sms'le n'oluyor yine
kim daha çok yorgun?
süreç mağduruyuz net!
ama süreci yönetememekten bu, yoksa herkes kendi tercihleriyle var olmuyor mu bu hayatta? kimi daha şanslı gibi dursa da, tabanda herkes aynı... Farkı yaratan, kimlik arayışında, kendini tamamlama..
biraz daha yorgun bir ruhun faydası yok, emeklemek, yürümek, koşmak... kısacası dinamiği, kinatiğe dönüştürmek... Felsefe bu olunca daha rahat
Sevgiler
 |
| My Little One |
