????

Başak Burcu'nda bir yeni ay gerçekleşti... gün normal başladı derken, ikindi vakti sarsıldım.... bir sms'le n'oluyor yine 

kim daha çok yorgun?

süreç mağduruyuz net!

ama süreci yönetememekten bu, yoksa herkes kendi tercihleriyle var olmuyor mu bu hayatta? kimi daha şanslı gibi dursa da, tabanda herkes aynı... Farkı yaratan, kimlik arayışında, kendini tamamlama..

biraz daha yorgun bir ruhun faydası yok, emeklemek, yürümek, koşmak... kısacası dinamiği, kinatiğe dönüştürmek... Felsefe bu olunca daha rahat

Sevgiler

Evde Kal Günleri... Adı KORONA

Herkese Merhaba,

Evde 3. haftayı tamamlıyorken, bu da şurada dursun diye yazmak istedim! Sanırım doğum iznimden sonra evde en uzun kaldığım dönemdeyim :) Tek farkla Alya büyüdü... Ve h.içi çalışmam gerektiğini bildiği halde beni sabote etmek için her yolu deniyor. Biz zaten  1 yılı aşkındır anne-kız güncesinde olduğumuz için süreç ekstra farklı işlemiyor, sadece daha yorucuymuş evde çocukla çalışmak!

Korona'da gidişat korkutucu olsada, tedbiri elden bırakmadan sonuçları izlemeye çalışıyoruz bir evin içinde! Alya artık neden dışarıya çıkmıyoruz diye sormuyor... Evde olmamız gerektiğini kanıksadı. Dışarı çıkma aktivitemiz şimdilik balkona çıkmak şeklinde. Her gün aynı rutinde hayatımız. Sabah kalk kahvaltı yap, iş için masaya otur (bu bölüm de Alya defalarca arıza moduna geçmeyi huy edindi), öğle arası kavramı yok... Etkin çalışma hedeflenen. Acıkınca öğle yemeği denilen şeyi 2-3 sularında ye, genel ihtiyaç molaları için 5-10dk ara ver... Akşam mesai saati bitiminde mutfağa gir akşam yemeğini hazırla ye! Sonra Alya uyuyana kadar istediği her aktiviteyi yap... Hsonu ctesi günleri temizlik, pazar tüm gün Alya'nın istediği aktiviteler... Sonra h.içi için yemek planla.... ve Al baştan yeni bir hafta... ve yine aynı tadında! Anne olmak, evde olmak, küçük bir çocukla sınırlı alanda kalmak, iş kadını olmak... Her şey biz kadınların sırtında :(.

Tabi bu yoğunlukta kendini unutmuş bir ben! Şuan bunu yazmak benim için paha biçilemez bir şey... Kendime zaman gibi! içimi akıtmak, bu ev hapsi süreci bittiğinde neler yapılacağını düşlemek (derken düşlediğim bir şey de henüz yok, sadece kapatılması gereken bir hesap var çok uzadı onu halletmenin derdindeyim)... Korona bit lütfen!!!

Ayaklarımı uzatıp, elime bir kitap alıp, fonda hafif bir müzik... yapamadıklarım arasında, ve sanırım en özlediğim şey de! Tabi bu sırada Alya dk'da 100 kez anne demeden, üzerimde zıplamadan, kitabımı benden önce bitirmeye çalışmadan kendince odasında oyun oynuyor yani hayal ya, öyle hayal ettim :)

Her şeye rağmen sağlık olsun, bu günler de geçer! ve Yeter ki, sevdiklerim de sağlıklı olsun... Kavuşmak, kucaklaşmak onlar da olur....

Sevgiler,

Melek

Mini Mini Bir "3" Bırakalım Şuraya! Alya 3 Yaşında :)

Kalbimi Isıtan Can Damarım! Kızım; Hayatımın En Anlamlı Hediyesi Emaneti...

Bugün 3. Yaşımıza merhaba dedik seninle....

Biz 2'den 3'e geçerken neler yaşadık, hangi yollardan geçtik, neleri tecrübeledik, nelere hoş geldin dedik ve nelerle vedalaştık? Geniş bir özeti senin için aşağıda;

Öncelikle kabul etmek gerekirse, 2 yaşının hakkını fazlasıyla verdin! "Terrible Two" buram buram iliklerimde hissettim :) Canın sağ olsun aşk kuşum... geçti gitti, simdi 3 yaş sendromuyla tanışıyoruz :)

• Biz seninle 3 Mart 2019 itibariyle anne kız güncesi tutmaya başladık... Biz; iki kadın, arada 34 yıl gibi ciddi bir jenerasyon farkı olsa da birbirimizi çok güzel tamamladık: zaman zaman ben çocuklaştım, yeri geldi sen çok olgun biri gibi yansıdın bana!
• Yeni hayatımızın ilk haftasında ilk dışa vurumunu yaşadık... Bir şeylerin yolunda olmadığını hissettin, ve hissettirdin :( ve sürece olumlama yapmak için 8 mart'ta psikolog koltuğuna oturdum!  
• 23 nisan 2019'da ilk anne-kız tatilimizi yaptık, hatta ilk uzun yol tecrübesiydi de bizim için.. Mudurnu'da oldukça sevimli ahşap bir evde teknolojinin olmadığı huzurlu bir gece iki günlük tatil yaptık seninle! Dönüşte Abant Gölünü gör istedim, karlı haline bende ilk kez seninle şahitlik ettim...
• 16 Mayıs 2019'da beni çok korkuttun... Çözümlemek için bir de Psikiyatr görüşmesi ayarladık. Ve o zaman net bir ifadeyle asıl sorunun ben de olduğunu bana anlatmış oldun! Sen ve tüm çocuklar için sevgi = anne demekmiş meğerse... Hiç kimse olmasa da anne olsun sadece! Normalleşmek gerekirmiş.. Siz bücürler tüm duyguları mıknatıs gibi çekiyormuşsunuz, sinirliysek sinirli, mutsuzsak mutsuz, öfkeliysek öfkeli, vb... ve bu duyguların gerekçesini bilmeyip anlamlandıramadığınız için o duyguyla baş edemeyip dışa vurum yaşıyormuşsunuz :(. Kısacası görüştüğüm tüm uzmanlar benim normalleştiğim zaman senin de normalleşeceğini ifade ettiler! ve senin için bir adım daha atıp eklemeler yaptım sinir sistemim üzerine :)
• Haziran'da Aliş ve seninle Karadeniz'e memlekete oldukça uzun olan bir yola çıktık... tabi akıllandığım için uyku saatine getirme uyanıklığı yaptım, yol boyunca mışıl mışıl uyudun... Dayın bizi Samsun'da karşıladı.. Hatta seni zorla uyandırıp kahvaltı yaptırdık, sonra Hayvanat Bahçesine gittik... oradan Serpil teyzene ve gece de Anneannen, Deden, Kuzenlerin ve Selma teyzene kavuştuk :).. Bayramı Trabzon'da karşıladık.. Dönüş yolunda Anneannen ve Deden bize eşlik etti..
• Temmuzda olukça güzel bir Ege rotası belirledik, Selma Teyzen ve Selim Dayın'la birlikte ilk yaz ve deniz tatilimizi yaptık... Suyla ilk buluşman pek iç açıcı değildi, koala gibi yapıştın, hadi gidelim istemiyorum repliklerini tekrarladın durdun :) denizden keyif almayıp, havuzu sevmen de ayrı bir ironi.. Tabi Selma teyzenin çabası takdire şayandı... 
• Ağustos'un ilk haftasında (Kurban Bayramında) senle ilk otobüs yolculuğumuzu yaptık Ordu'ya (Serpil Teyzen ve Metin Dayına). Otobüse binerken uyuyordun, uyanıp nerede olduğunu fark ettiğinde ki tepkin olaydı :). "Ama bu uçak değil, uçak değil bu anne" :). Ayın son haftasında da rota bu sefer Akdeniz'e döndü. Antalya'da çekirdek aile ekibimizle deniz tatilimizi yaptık seninle... Sen çok mutluydun, tatil bitimi yine biz iki kafadar yolu tamamladık.. Yolu uzattık hatta, Salda Göl'ünü de senle keşfetmek istedim.
• Eylül'de dedenin sağlık problemi patlak verdi, Ankara'da tedavisine karar verildi... sen uzun soluklu tatillerden dolayı kreşte adaptasyon sorunu yaşadın :(
• Ekim ve Kasım ayında, evde Anneannen ve Dedenle geçen çok güzel bir 2 ayımız oldu :). Ekim'in son haftasında Anneannen ve Dedenle Kapadokya tatilimizi yaptık birlikte.. Serpil Teyzen Dr'a ya başladı, ve o da bizim küçük mutlu tablomuzda yerini aldı :) kasım ayının son haftasında beni çok üzen bir mesaj yüzünden anılar köşemizi lav ettim, sen çok üzüldün :( hala o holden geçerken, resimleri niye koparttın diye soruyorsun da... neyse ki odan için yeni köşeler yaptık..
• Aralık ayında dr kontrolünde artık ameliyat olman gerektiği söylendi... panik halinde 3 farklı kbb uzmanı ile görüşüp ameliyat kararı aldık.. ve senin yeni yıl hediyen olarak sana evde alan yapmaya yani odanı hazırlamaya karar verdim.. her detayıyla uğraşıp kendimi o odayla yeniledim.. sonuçta çok da sevimli bir odan oldu. yeni yılı evde çekirdek kadromuzla karşıladık.. ve sen 31 aralıkta kendi odanda uyudun! ilerleyen saatlerde yanıma gelsen de yeni yıla yatağında merhaba dedin :)
• Ocak ayının 2. gününde seni ameliyat ettirdik. Dondurma yemedin :) ödemini atman 10 günü buldu... ama sonrasında giderek iyileşen bir tablo çizdin, kreşe döndüğünde yeni güncellemeler yaptık.. evde belli bir rutin için! ve sen buna çok güzel uyum sağladın :)
• Şubat ayında bir fark ettim ki çakılı kaldığın 11,4 kg üzerine neredeyse 2 kg koydun :) hatta bu gidişatından bir nevi korktum :) kilo aldıramıyorum diye kafayı yerken, kilo verdirme gereği olur mu diye düşüncelere daldım.. ve hatta sana kilo aldırma çabamdan ben de payıma düşeni aldım :(..  Bana sanki biliyormuş gibi ne zaman happy birthday yapacağız diye beklentilerini dillendirdin :) ve benden oyuncak dışında ilk kez farklı bir şey istedin... Bana bot alır mısın dedin? Büyüdükçe daha da bana benzemeye başlıyorsun! Korkarım sen de ayakkabı tutkunu olacaksın :)
• ve Mart yani doğum ayın da biz bez ile vedalaşmaya karar verdik, başladığımız haftasında her gün 1-2 kazamız da oldu ama olsundu :), artık ben büyüğüm algısı oluşmaya başladı sende... Bugün (13/03/2020) kreşe giderken benden simit istedin, ama aldığımda onu yemeden elinde tuttun, kreşin kapısında seni karşılayan öğretmenlerine bak simit getirdim, arkadaşlarımla yiyeceğim dedin! Bu o kadar anlamlı ki minnoşum... Paylaşmayı öğrenmiş olman çok özel bir davranış.. Bencillikten hep uzak kal, ve hep paylaşımcı ol... Hayat paylaşınca çok daha güzel oluyor 
• Kuzum ne iyi ettin de geldin hayatıma! güzellikler kattın bana. senle yeniden öğrenmeye kendimi geliştirmeye açılımlar yaptım... ve öğrenip hayatımıza almaya da devam ediyoruz her şeyi...

Kısacası 2'den 3'e geçerken hesapta olmayan şeyler vuku bulsada; hayal edemeyeceğim kadar güzel şeyleri de beraberinde getirmiş ve tam da dilediğim gibi; bol seyahatli, bol öğrenmeli, bol büyük aile saadetli,  bol oyunlu ve aksiyonlu bir yıl ve yaşı geride bıraktık... ve çok şanslıyız minnoşum! en büyük zenginlik aile.. Yalnız olduğumuzu düşünürken onların hep yanı başımızda olması da tesadüf değil! Planların planlayıcısı.... 

Not: Tatil dedim mi ilk aklına gelenler Anneannen, Deden, Teyzen ve Dayın oluyor :)... Gerçek sevginin ne demek olduğunu gerçekten tanımlayabilen siz bücürler... Bu aile kaya gibi sağlam, sırtını doğru yere yaslamaya devam et olur mu? Sürekli hafızanda canlı tutmaya çalıştığım Rahmetli Teyzen'de rüyalarında öpsün koklasın seni...

ve

Bu yaş günündeki iyilik hareketimiz; Lösev'e bağış yaptık senin için...

iyi ki doğdun kuzum... iyi ki varsın! benim tatlı anlayışlı sevgi dolu meleğim

seni çok seviyorum

My Little One

annen

İçindeki Yalnızlıkla "Tanışmak" yok yok "Barışmak"

Merhaba,

2020 Ocak ayını uğurluyoruz... Yine çok çabuk geçip gitmedi mi doğum ayım? Gerçi artık zaman, musluğu açıp yüksek debili su boşaltır gibi geliyor bana.. Hafta başlıyor bitiyor, yeni ay giriyor çıkıyor.. seneler geçiyor yahu!

Evet konu başlığıyla alakası nedir bu depresif ifadelerin kısmına gelecek olursak, sanırım artık bu durumdan yoruldum ve de sıkıldım... İçimdeki yalnız kadının isteklerinden de sıkıldım! bu böyle istemeyle hoop oluveren birşey değil ki? Kendime bunu zilyon kez anlattım, kendimle masaya oturup saatlerce konuştum... Bu şekilde olmayacağını o kadar iyi bilirken neden tekrara düşüyorsun her defasında diye? Aklın yolu bir oysa ki! Tek bildiğim kendimden de yoruldum!

Kabul ettim... ve bıraktım artık

zaman işte! bazen sadece zaman! bak yine döndük dolandık zamana bağladık 😅

En Büyük Engel, Engellemek mi?

Herkese Merhaba,

"Tanrılar Okulu" kitabını bilen kaç kişi var, ya da alıp başucu kitabı yapan? Oradaki yaklaşımları tasvirleri ay çok doğru diyerek şaşkın ve hayranlıkla özümseyen?

Kendimle çok yüzleştiren bir kitap, üzerinde durup düşünmeme vesile eden de ayrıca! Ama bazen, bazı durumları ya çok istemediğimizden, ya da o cesareti gösteremediğimizden başkalarının eline bırakmayı tercih ediyoruz. Halbuki harekete geçmezsek hiç bir şeyin değişmeyeceğini de o kadar iyi biliyoruz. Dün akşam bir paragrafta ajandanız ne kadar toplantılarla doluysa o derece ölüsünüzdür yazıyordu! Sadece siz değil, o toplantıya eşlik edenler için de aynı vurgu vardı... Hayatı ajanda sayfalarında programlamak yerine boşaltmak kavramı... Gerçek liderlerin ajandalarının boş olması kavramı... Hayatımızı çalışmak, ev geçindirmek, taksitleri ödemek, çocuğu okula göndermek gibi bla bla bir çok şeyle kısıtlayan da bizleriz... Yaşama tutunmanın bir neticesi olduğuna da kendimizi inandırıyoruz üstelik! Cebinde sınırlı parayla dünyayı gezen insanların cesaretlerine alkış tutuyorum, o cesareti gösteremediğim içinse hayıflanıyorum... işte bir kitabın bir paragrafından hareketle hayatımla ilgili o kadar çok yere gönderme yapabiliyorum!..

Ancak, kitaptan gerçeğe döndüğüm noktada;

Benim için 2020 hedeflerime uygun bir şekilde başladı mı evet, benim tekelim de olmayan şeyler hayat buldu mu evet, süreci yönlendirmek adına gerekli hamleler yapıldı mı o da evet! ama halen eksik tamamlanmamış bir durum var mı maalesef o da evet!

Yani....

Neyse bilirim ki Mevlam neylerse güzel eyler, ve her şey hayra varacak....

Sevgiler,

Melek

2020 ve Yaş 37

Herkese Merhaba,

30'lu yaşları takip edemeyeceğim bir hızla tamamlarken fark ettim ki, her güne yeni bir hikaye yazmak gerek. Alınan her nefesin bile sayılı olduğu gibi bir gerçek varken, boşa geçen her an hayatımdan bir kayıp sadece... Her yaş ömür defterinden bir yıl daha eksiltiyor!... ve bugün kalan ömrümün ilk günü

ve ben 2020'ye acayip şeyler yükledim, içindeki 0'lar ve 2'lerden mi yoksa 2019'un aşırı buhranından mı bilemiyorum ama bu yılı kızımla güzel tamamlayabilmek hedefim...

Bu yıl, önemli adımlar, kararlar ve uygulamalar yılı olsun benim için... 40'a ramak kala artık daha bir emin, daha bir kararlı ve daha bir istikrarlı ilerlesin her şey!

Önce Sağlık, sonra huzur yakamızı bırakmasın...

Sevdiğim insanlarla hep bir arada sarmaş dolaş bir yıl yaş olsun yine..

Bütçem elverdiğince etkinlikler planlansın, yeni keşif alanları, müzikal şenlikler ve dahası

Aşk hep olsun 💗

Minnoşumla hep ve daim kaliteli zamanlar, oyunlar, aktiviteler, munzırlıklar 😍


ve hoş geldin yeni yaşım artık "37" matematiğinde güzel ⇀ asalsın, asilsin  benim gibi

Sevgiler

Melek

Anne Olmak Hep Vicdan!

Merhaba,

2020’ye sayılı günler kala içimde koca koca şeyleri söndürmüş ve hedef belirlemişken, hafta başında pediatri doktorumuzun üzerinde dikkatle durduğu konu üzerine tekrar gerilimlere açılım yapmak... Geçen yıl bu zamanlarda 2018’i bitirelim diye pozitif çağrılar yaparken, 2019’un son demlerinde de kızım için ameliyat kararı almaya çalışmak? Anne olmak hep mi vicdan? Biliyorum sağlıklı gelişimi için bu operasyon olmalı ancak küçücük bünyesiyle bunun üzerinden en sorunsuz nasıl kalkar diye düşünmeden edemiyorum. Bugünkü Kbb kontrolünde de ameliyat üzerinde ciddiyetle duruldu. Yarın da başka bir uzmanın görüşünü alacağız, bakalım onun yaklaşımı nasıl olacak? İnşallah küçüğüm için en hayırlı olan olsun!..
Ben de onun mevcut durumundan dolayı çok konforlu olmadığının farkındayım, gelişimine, yemesine ve dikkatine kısacası tüm hayatına olumsuz yansıyor..
2020’ye güzel mesajlar yollamaya çalışırken es alıp kızım için de olumlamalar yapma vakti!
Güzellikler getir! Huzur getir! Sağlık getir!

Yenilenmeye benim de kızımın da fazlasıyla ihtiyacı var...

Sevgiler,

Melek