Bebekle İlk Seyahat..

Herkese Merhaba,

Evet kızıma hamile olduğumu bilmeden de diyar diyar gezer idim.. O hayatıma geldi, bende yoluma, onu da katıp devam ettim..

İlk seyahatimiz kızım daha 35 günlük iken memleketime yani Trabzon'a oldu. Minişim anneciğini hiç üzmedi, yolculuk süresince uyudu. Ben de bebekle yolculuk nasıl olmalı diye biraz araştırma yapmıştım özellikle uçağın kalkış ve iniş süresince basınçtan etkilenmemesi için gerekli önlemleri aldım ve ilk yolculuk hiçte korkulacak cinsten olmadı. Sanırım bebekli yalnız seyahatlerde tek sorun hem bebeği hem de valizi kontrol etmek 😜. Gerçi bebek arabası öyle durumlarda çok yardımcı oluyor, bebiş güvenli bi şekilde arabsındayken siz valizi alabiliyorsunuz. Lakin, uçağa biniş ve uçaktan inişlerde arabayı verip/teslim alma kısmı biraz sıkıntılı oluyor, şöyleki, uçağa binişlerde o arabayı sizin katlayıp vermeniz, inince de alan görevlilerinden alıp arabayı sizin açmanız gerekiyor yani bebekle birlikte bu işler ellerinizden öpüyor. Her defasında alan görevlilerinden Alya’yı tutmalarını rica ederek bu süreci işlettim. Ha bide bazen uçuş saatinize bağlı olarak inişlerde arabayı vermedikleri de olabiliyor ki başıma geldi o en beteri, valiz alım noktasında hem arabayı al hem valizi al bi de bebeği kontrol et tam bir işkence! O sorunu da Alya 4. Ayını doldurunca kanguru alarak aştım 😂. Ayrıca yazmadan geçemiycem,  bebek arabası seçimi de çok önemliymiş onu da her arabayı aç-kapa yaparken tekrar tekrar anlıyorum, ben araba seçimini, arabamın bagaj hacmine göre  belirleme hatasıyla yaptım. Tek elle açıp/kapayabileceğiniz bir seçim yapmanızı tavsiye ederim. Ha şu da var ilk bir yaşa kadar sadece ana kucağı kullanıldığı için bence siz, yineliycem, mecbur kalmadıkça yalnız seyahat etmeyin! (Ana kucağını sök tak tantanası malum). Bebekli yolculuklarda, bir sıkıntı da güvenlik kontrol noktalarından geçiş. Benim geçişlerde ailem hep yardımcım oldu eşyaları gönderme faslında Alya onlara emanetti, lakin uçaktan inip valizi alma işi hep sıkıntılı geçti 😒. O sebep siz siz olun yine ve yeniden yazıyorum, mecbur kalmadıkça tek seyahat etmeyin. Ha şunu da itiraf etmekte fayda var, Alya saolsun onu her gören istem dışı yardımıma koştu 😂😂.

Bu arada Alya ile 1., 3., 4., 6. ve en son 7.5 aylıkken olmak üzere birçok seyahetimiz oldu. Sadece son uçuşumuzda uyku saatine denk geldiği için huysuzluk yaptı, onda da yan koltukta oturanlar sağolsun kuzunun ilgisini dağıtacak şeyler yapıp seyahati tamamlamamıza yardımcı oldular 😬. Bu seyahatlerin tamamı Trabzon-Ankara hattıydı... Bi aksilik olmazsa bir sonraki rota minnoş 13 aylıkken yurtdışına olacak bakalım biz kahramanları neler bekliyor (bu sefer babamız yanımızda olacak, yani, inşallah 🤫)?

Sevgiler sevgiler

Melek

İlk Anneler Günüm..

Merhaba taze anneden..

iki aylık anneyim henüz, hergün bir şeyler öğrendiğim bir süreci deneyimliyorum! Annemi ve tükettiği cümleleri çok daha iyi algıladığım bir sürecin içindeyim artık.. Öncelikle canım anneme; benim ve kardeşlerim için yaptığı herşey için teşekkür ederim. Onun nezdinde de tüm annelerin gününü kutlarım. Ve bana bu keyfi yaşatan minnoşuma kızıma en özel teşekkürlerim.. canım kızım tarifsiz duygularım! İlk anneler günüm.. seni çok seviyorum Alya kızım, Öyküm Alyam...

Minnoşum 1 Aylık Oldu...

Herkese Merhaba,

Bugün 15 Nisan, yani kızım bugün 1 aylık oldu :)...

Zaman hızlı geçiyor diyemiycem, lakin, bu bir ay çokta kolay olmadı benim için. Lohusa sendromu her nasıl oluyorsa bana bolcana uğruyor galiba (?).. Özellikle minnoş uyumaya çalışıp beni yalancı meme gibi kullanmaya başladığı zamanlarda! Gözüm dönüyor lakin, bir süre sonra kucağımdaki minnoşun gözlerine bakıp herşeyi unutuyorum, ve kendime, tahammülsüzlüğümden dolayı çok kızıyorum.. Onun cennet kokusu bana ilaç gibi geliyor.. Ve kollarımdaki emanetime sarılıp, istekleri karşısında saygıyla eğiliyorum :).. Şimdilerde tek isteğim kuzumun kırkının çıkması ve havaların mükemmel seviyede iyi olması, artık kızımla kendimizi dışarı atalım istiyorum... Yürümeyi ve spor yapmayı çok özledim! Ameliyattan dolayı kırkıma kadar herşeyin yasak olması delirtiyor, lakin geri sayım başladı ve son 9 gün.. Sonrasında doktorum ne uygun görür bilmiyorum (?). Umarım hareket etme özgürlüğüm geri gelir :)...

Kısacası bu bir ayda anneliğin ne kadar zor, sabır isteyen ve kutsal bir görev olduğunu tecrübelediğimi de söylemeden geçemiycem... Dilerim bu görevi hakkıyla yapabilirim.. Çünkü kızım bana geldiğinden beri tek derdim o oldu... Tüm dünyam, varlığım, herşeyim.. 

Kızım ALYA ==> Çok seviyorum.net!


Melek

15 Günlük Bebeğim...

Herkese Merhaba,

Kızımla 15 günümüz geride kaldı.. Zaman hızla geçiyor.. Doğum anını hatırlamak için doğum anına ait video'yu izlediğimi farkettim, sanırım kızımla zamana yetişemiyorum, bazen kızıma da yetişemediğimi düşünüyorum... Farkında olduğum en net şey ise her geçen gün ona daha da bağlandığım gerçeği. Gözlerini odaklamaya çalışırken bazen şaşı bakıyor, bazen ona sarfettiğim sevgi sözcüklerini anlarmış gibi tebessüm ediyor, işte o anlarda ölüyorum... Zaman duruyor gibi.. Daha 15 günlük olduğu halde ona temas ettiğimde sakinleşmesi, bana olan sonsuz güveni anlatılmayacak kadar özel... Ve o güveni sarsılmasın diye dualar ediyorum.. Aramızdaki sinerji hep böyle kalsın, özel olsun istiyorum... Hayatımdaki bu küçük insanı, kadını çok seviyorum..

Kızıma Alya'ma..

Sonsuz sevgilerimle,

Melek

Kızım Alya ile Geride Kalan Bir Hafta

Herkese Merhaba,

Artık anneyim, taze anne... Daha bir hafta oldu, kızımla geçen her sn bile inanılmaz özel!

Kızım 14 mart salı akşamı saat 23:00'de gelmek istiyorum dedi ve belirtileri gönderdi... Sabaha kadar uyutmayan kasılmalar 4-5dk aralığına düşünce sabah 7:00'de doktorumuzu aramaya karar verdik. (Sanırım biraz aceleci davrandık :). Hastaneye varıp nst'ye bağlanınca kasılmaların şiddetinin doğumun aktif fazı için yeterli olmadığını öğrendik, daha latent dönemindeymişim ve doğumun normal olarak başlaması için de zaman gerekiyormuş... Latent dönem sancılarının hissettirdiği acı bu kadar çoksa, aktif fazı hayal edemiyorum!).

15 Marta karlı bir angara sabahıyla başladık, hastaneye giden yolda ve geçen zamanda kendi iç dünyama da bir yolculuk yaptım... Hayatımın evrelerini ve bundan sonrasını düşündüm.. Kızımla buluşmaya artık çok az zaman vardı, anne olma duygusunu hücrelerime kadar hissetmek;"Anne olmak=Korkuymuş" ilk hissetiğim güçlü duygu "Korku" oldu..Bunları düşünürken hastaneye vardık. Yanımda en değerlilerimle Babam, Annem ve Sevgilim.. ve birkaç saat sonrada canım kızım Alya'm!

Doğum sürecim iyi başlayıp da, istediğimiz gibi ilerlemesede, başarılı bir operasyonla kuzumu kucağıma verdikleri an herşey anlamsızlaştı... Artık tek odağımın kucağımdaki küçük insan olduğu gerçeği anlatılamayacak kadar muhteşem... Tarihe not: 15.03.2017 Saat: 14:31 "Bebek Şahin" gelmiş... O bebek, benim pembe yanaklım Alya'm..

Ve mucizemle geçen ilk haftamın özeti; Tatlı bir yorgunluk.. Hergün kuzumun yeni bir özelliğini keşfetmekse pahabiçilemez.. Hoş geldin kuzum hayatıma, sefalar getirdin.. Benim küçük insanım...

Sevgiler sevgiler

Melek
 

Geri Sayım 40. Hafta

Kuzu gelmeye karar verdi galiba? Birazdan hastaneye gidiyoruz...

Geri Sayım 39. Hafta

Herkese Merhaba,

Bugün "8 Mart Dünya Emekçi Kadınları Günü" yani bizim günümüz, tüm kadınların günü kutlu olsun...  

Ben güne içimdeki küçük kadınla başladım :)  minnoş prensesimle :) herzamanki gibi, sabah, açma germe hareketleriyle beni uyandırdı.. hadi uyan 39. haftamızı da geride bıraktık ki biz coşkusuyla.. 40'a 1 hafta kala acaba ne zaman gelecek düşünceleri de kafamda spin atıyor ama nedense çok rahatım, korku endişe panik gibi bilimum duygular uzağımda, sanırım uslu uslu duruyor olması böyle hissettiriyor.. Akşam annem ve babam geliyor, o nedenle içim kıpır kıpır, 34 yaşında bir kadın olsamda, mevzu ailem olunca içimdeki çocuk pörtlüyor.. Bir de bu geliş özel bir geliş, 3. torunlarını karşılama merasimi :).. Gerekçe özel olunca duygular da coşuyor haliyle.. 

Bir haftada neler mi yaptık biz, artık rutine bağladık, sabahları istesemde çok uyuyamadığımı farkettim, ilki artan wc ihtiyacı, ikincisiyse içimdekinin biyolojik saati, kuzunun sabah kalkışları 3 aşağı 5 yukarı benzer aralıklarda.. Ben de, uykum bölününce uyuyamayanlardan olduğum için mecbur kalkıyom, biraz sosyal medya takibi, biraz gazete sonra kahvaltı faslı, bir de evde duramıyorum.. Evi toplarlayıp kendimi hemen dışarı atıyom, insanların arasında olmak iyi geliyor... Dün kuzumun patoş teyzesine gelinlik baktık. Pronovias'a girince aradan geçen iki yıla rağmen herkesin beni tanıması da mutlu etti :) tabi bi fark da vardı.. Artık yalnız değildim, kocaman karnım ön plandaydı... Yarın da dr kontrolümüz var, geçen hafta yüzünü elleriyle kapadı zuzu. Babasından yüz görümlüğü istiyor bence, bize bol bol totosunu gösterdi. Gelişimi iyi, suyu yeterli, ortam stabildi.. Bakalım bu haftaki durumlar ne olacak? Gül cemalini görebilecek miyiz, yoksa bize yine nanik mi yapacak, doğana kadar sabredin mi diycek yaşayıp görecez...

Şimdi kalkıp akşam için hazırlık yapmam gerekiyor :)... Çünkü İlk ve Sonsuz Aşkım Babam ve Papatya Prensesim Canım Annem geliyorrrr

Sevgiler Sevgiler..

Melek