Anne Olmak Hep Vicdan!

Merhaba,

2020’ye sayılı günler kala içimde koca koca şeyleri söndürmüş ve hedef belirlemişken, hafta başında pediatri doktorumuzun üzerinde dikkatle durduğu konu üzerine tekrar gerilimlere açılım yapmak... Geçen yıl bu zamanlarda 2018’i bitirelim diye pozitif çağrılar yaparken, 2019’un son demlerinde de kızım için ameliyat kararı almaya çalışmak? Anne olmak hep mi vicdan? Biliyorum sağlıklı gelişimi için bu operasyon olmalı ancak küçücük bünyesiyle bunun üzerinden en sorunsuz nasıl kalkar diye düşünmeden edemiyorum. Bugünkü Kbb kontrolünde de ameliyat üzerinde ciddiyetle duruldu. Yarın da başka bir uzmanın görüşünü alacağız, bakalım onun yaklaşımı nasıl olacak? İnşallah küçüğüm için en hayırlı olan olsun!..
Ben de onun mevcut durumundan dolayı çok konforlu olmadığının farkındayım, gelişimine, yemesine ve dikkatine kısacası tüm hayatına olumsuz yansıyor..
2020’ye güzel mesajlar yollamaya çalışırken es alıp kızım için de olumlamalar yapma vakti!
Güzellikler getir! Huzur getir! Sağlık getir!

Yenilenmeye benim de kızımın da fazlasıyla ihtiyacı var...

Sevgiler,

Melek

MK...

teşekkür etmek, şükretmek için o kadar çok done var ki?

Sağlıklıyım, çok güzel bıcır bıcır bir kızım var...

Annem babam sağ ve her daim güçleriyle yanımda...

bir eksilsekte kardeşlerim var benim iyikilerim!

yeğenlerim, yüzümü güldürenlerim gelecek güzel hayallerim

ve

Yıllarca yüz yüze görüşemezsemde bir mesajıma hemen dönüş yapan mükemmel dostluklar biriktirmişim!

Hayatta herşey olması gerektiği hızda ve zamanda ceryan ediyor! ne bir eksik, ne bir fazla yaşadıklarımız, kendimle olan sürecimi nihayet tamamladım!

ve nihayet kendimi affettim...

Sevabımda günahımda seçimlerimde edinimlerimde kayıplarımda hepinizi seviyorum....

Beni ben yapan tüm gerçeklerim!

melek 

Yeni Başlangıçlara...

Herkese Merhaba,

Artık Kum Saati akmaya başladı.... Şeffat, net ve emin adımlarla!

Hayra çıksın tüm yollar !!!

Aaaaaminn

"Duygularımın Üzerinden Tır Geçti"

Yazacak çok şey var... ancak anlatmaya mecalim kalmadı!

Bu dünyada, arsızca, utanmadan, yerini ve kimliğini sorgulamadan, hadsizce ileriye gidenleri de gördük, tecrübeledik!...

Adalet burada olur mu bilmiyorum, ama ilahi adalet var ve er ya da geç tecelli edeceğinden hiç şüphem yok!

Ekim Hali... 2019

Merhaba bir benden içeri,

Havanın değişkenliği de ruhuma vurdu gene, bir anım bir anıma uymaz oldu. Acayip huzursuzluk hali... Çözümsüzlükler cabası zaten :(

Anlatmaktan ayrı yoruldum, anlaşılamamaktan da keza öyle...

Neden niçin böyle oluyor diye düşünmüyorum artık, çünkü mantık yok, duygu yok, anlam yok.. yok olan yok döngüsü var sadece!

Tek dileğim bu karmaşanın son bulması, huzurla güne başlamak, günü sonlandırmak!

Sağlık olsun, huzur olsun.... gerisini Alyoşla toparlarız zaten


Sevgiler

Met...

Henüz dr yorumu alamadım, ama inanılmaz içim sıkılıyor... raporda ki o son yorumda sıkıştım kaldım!

Kafamı bir yerlere kanalize de edemiyorum, içim içime sığmıyor yine.. Dert ve derman senden Rab!

Yar ve yardımcımız ol...

!...

Bazen sadece içini akıtmak gerek... yaşadıklarını anlatmak değil de öylece gölgelerin pusunda kalmışlık, güneşe olan özlem, anlamlı ya da anlamsız sadece gülümseyebilmek..

Bugünlerde ki karmaşam, kendimle olan imtihanım sanırım tam olarak bu!

Sürekli bir n'olcak tedirginliği, bazen ölü uykusuna bedeni terketme gereği, ve daha zilyon tane şeyle cebelleşme yaşadığım şeyin karşılığı..

Mutlumuyum tartışılır zira, sahip olduklarım için şükretmekten asla vazgeçmiycem... onlar sayesinde tutunabiliyorum hayata hep ve daim iyikilerim iyiki varlar

içimde koca koca parçalanmışlıklar var, anlamsız birçok gerçekle yüzleşmek, üstesinden gelebilmek var...

Biraz daha zaman kavramının birazında boğulmuşlukta var...

ve yine de yaşıyoruz işte, herşeye rağmen geceler sabaha, sabahlar geceye dönüyor... döngü hep devam ediyor ve edecekte!

Melek

Kalbim Ege'de Kaldı...

Herkese Merhaba,

Bir gecede oturup belirlediğim rota'yı devreye almaya saatler kala, hadi sizle de paylaşayım dedim.
Kardeşlerim ve kızımla ilk tatilimiz olacak, inşallah güzel de olacak...

Çıkış noktası Angara, ilk durağımız Balıkesir Cunda... 3 gece konaklama, tarihi sokaklara dalma, geceleri denize nazır demlenme, gündüzleri de deniz bla bla..

Sonraki rota İzmir Alaçatı, gecesine hakkını vermece, oradan ver elini Şirince, 1 gece de orada tadımca...

Ve son durak Muğla Datça, 3 gece de sana doymaca...

Detaylı anlatımsa tatil soınrasına ;)

Sevgiler,

Melek

Ablam'a....

Sensiz ilk doğumgünün... Sana olan özelmim her dilde... İyiki doğmuşsun, iyiki ablam olmuşsun, iyiki hayatıma dokunmuşsun ve iyiki yeryüzüne iki yansımanı Azra'mı ve Asya'mı bırakmışsın...

Hep ve daim özlemlerle, dilimde ve dualarımdasın...

Güzel Ablam...

Hasretle,

Tez Canlı Olmak Hiç İyi Bir Meziyet Değil... Tecrübeyle Sabit!

Evet,

Konu başlığından da anlaşıldığı üzre, bir çuval incir nasıl berbat edilir iki günde tecrübe ettim... Sözde güzel bir şey yapayım derken, yani tabiri yerindeyse kaş yaparken göz çıkardım... En olmayacak hata nedir diye sorsalar sevdiklerimi kırmak olurdu derdim kuşkusuz, ama maalesef tam olarak böyle bir şeyi becerdim :(

Ve düzeltme çabalarım da sonuçsuz kaldı, elimde patladı!

Berbat hissediyorum, yarın da ablamın doğum günü, onsuz ilk doğum günü... yani yine gömüldüm içime.... üstüne bir de bu plan yapma sorunsalı... Kafamı dağıtacağım derken, canım dediklerimi kırdım yok yere :(

Ah Melek... sanırım sen de hep bir hata eğilimi var, bir yerlerde hep mi hata olur? ya da hep mi sana denk gelir... bu sefer aklın başına gelsin, de bir daha da kontrol manyaklığı yapma olur mu?

Bayram'da Karadeniz Çıkarması...

İçinde bolca huzur barındıran bir yolculuk....

Yenilenmiş olmak, hücrelerime kadar üstelik :). Aile müthiş bir şey.. Koşulsuz sevmek, sevilmek, hissedilmek..

İyi ki dediklerim, iyi ki varsınız, bir kez daha ne mutlu bana ki dedirttiniz...

Yolculuğun Ankara-Samsun arasını Alişimle bol muhabbet, bol bol çay-kahve-sigara molası alarak yaklaşık 5,5 saatte tamamladım. Sonra Samsun Otogar'da Gardaşımı beklemece faslı, belki uyuruz umuduyla bir 3,5 saat beklemece. Yolculukta uyuyup dinlenen tek yolcu kuşkusuz minnoşum Alya'mdı. Dayısı geldi, biz kahvaltı için merkezde bir mekana geçtiğimizde tarafımca uyandırıldı :). Ve gözlerini açar açmaz ışıldadı... Gülücükler dağıtarak dayısına sarıldı, minnoş bile Karadeniz'in karşı konulmaz huzuru ve mutluluğuna uyandı... E ne de olsa Karadeniz genlerinde var ;).

Ctesi günü kahvaltı-hayvanat bahçesi-çocuk parkı ve deniz sefası ile 11:00'e kadar Samsun'da 11:00'den gece 00:30 civarına kadar da ikinci durağımız Ordu'da devam etti. Tabisi Bidenem ve Gönüldaşımın ev sahipliği eşliğinde... Ben biraz uyuyup kendime geleyim desemde Alyoş sağolsun fırsat vermedi :). Ve 00:30'dan 02:15'e kadar da son durak memleket paşasına yol almaca, yol üzeri Alişim'i bırakıp eve sevdiceklerime kavuşmaca... Tabi hoşgeldin hoşbulduk muhabbetini kısa kesip dişlerimi fırçalayıp soluğu yatakta aldığımı itiraf etmeliyim ve pazar gününü neredeyse yatakta geçirişim :)...

Ama ailemle bir sofranın etrafında toplanmak o nasıl bir keyif anlatılmaz yaşanır.. Diğer iki kuzum Azra'm ve Asya'mda evde hazır olunca değme keyfime...

Trabzon'a her ayak bastığımda saçıma da bir bakım yaptırırım ki Ali yine harikalar yarattı... Saçıma altın dokunuşlarını yaptı..

Sonra Bayram faslı... Bir kuble huzur yeri Maçka'da... Gece geç saatlere kadar tüm sevdiklerimle semaver keyfi... çocuklaşmaca oyun fasılları ve dahası...

Nedense her memlekete gittiğimde aynı karşı konulmaz hislere gebe kalıyom, dönmek istemiyorum...

Sevdiklerimle olunca başka kimse olmasın, sonsuza kadar o anda kalayım kafası oluyor.. Vazgeçemediğimiz mekanlarda laklaklarımız... Uzun sokakta volta atışlarımız, bir pide keyfi için Sürmene'ye gidişimiz :) Çay için Faroz'a uğramadan olmaz deyişimiz... aynı dili konuşup, aynı şeyleri yapmaktan hiç sıkılmadığımız o mini çoğunluk bana hep yetiyor, hep onlar olsun gerisi boş dedirtiyor. Çok çok ihtiyacım vardı, aylardır kafa dumanlıydı yorgundu lakin, oraya gittim reset attım geldim... Üstelik yanıma Annem ve Babamı da katarak... Daha ne isterim ki? 

Darısı Temmuz Planımıza...

Sevgiler,

Melek

3. 21'de Bitti... Eeee Neresindeyim?

Kendime,

Sana anlatacaklarım var, kendinle olan süreci tamamlayamadan 3 "21" tamamladın... Geride bıraktığın 21 günlük periyotlarda kafan hiç rahat değildi, hep bir şeyler oldu, hep canın sıkıldı vs.. Ramazan'dan sanırım, daha huzurlu ve iyi hissediyorsun artık... Tekrar başa sarıp 3 "21" daha zorlama, artık bırak su aksın yolunu bulsun... zaten bu süreç içerisinde ruhunda payına düşeni alacak... Sadece Alya'yı düşün... sadece Alya'yı... ona nasıl daha çok faydalı olabilirsine odaklan, kendine zaman ayır, yapmaktan keyif aldığın şeylerden serpiştir... yaz mesela, oku mesela, dinle mesela, çık hiç birşey düşünmeden yol nereye sen oraya sür mesela, derin derin nefesler al mesela, bugün sildiğin hesapta birkaç kez ikilem yaşadın evet, ama ne yaptın sildin! işte bu kadar kolay bazen silip atmak... Yeterince sabrettin mi bilmiyorum, zaman ne getirecek bilmiyorum ama Yaradan biliyor ben yoluma ona sığınarak devam ediyorum ve güç buluyorum... Kızım'a bu süreçte hissettirmemek için baya bir mücadele veriyorum inşallah bu süreç ona teğet bile geçmemiş olsun... Ama sanki gülüşü bile değişti kuzumun, hele dün akşam ki özlemi (?)... Yaşadıklarını hak etmeyen tek kişi o... Özür borcu olan ben değilim ama!

Melek

Kızımla 3. Anneler Günüm..

Iyikim Alya’m...

Anne olmak tabiri yerindeyse tam psikopatlık 😂😂... bu ruh hali enteresan.. Kişi anne olunca hormonların saldırısından mı, beynin mutluluk merkezinden mi bilemem ama kesinlikle bir baskalaşım yaşıyor.. ben minnoşumun içerdeyken ilk dönme ve tepiklerinden sonra kafayı zaten kırdım net 😂😂

Alya’m iyiki varsin kuzum! Annen 36 yıllık yaşama birçok şey sığdırdı kuşkusuz ama senle geçen yaklaşık 26 ay ve içerdeki 10 ayı da sayarsak totalde 36 ay eder (Allah’ım bu da mı tesadüf 😂😂 matematikle imtihanım.. -Gizli şifreler var hep hayatımda, düğümü çözersem rahatlayacam.-) başka bir Melek var. Seni kucağıma aldığımda annem destekçimdi, uzun süreli yanımda kalamadığı için sana iyi bakabilmek için kendimi baktırmaya yine anneme koştum.. 3 aylıkken sen, teyzen'in hastalığı yüzünden yine anneanne yanında soluğu aldık... sonra sen 6 aylıkken geri döndük ve 9. ayına kadar da yine senle yalnızdık.. Sonra Mari'li geçen bir 6 ay, sonra kreş ve senle yine hep yalnız ilgilenen annen!.. bazen çok yoruldum, bunaldım, yemek direniş hareketlerinden yıldım falan, ama senle geçen her günüme şükrettim, bugünlerde daha da çok şükrettiğimi bilmeni isterim, bana ilaç gibi geliyorsun.. Bana anneliği tattıran afacanım seni çok seviyorum... Son zamanlarda ramazanın etkilerinden mi bilmiyorum ama fazlasıyla sesimi yükseltiyorum sana, çok özür dilerim senden! Ama arkamı dönüp iki dk seni yalnız bırakamıyorum, hangi ara beceriyon onca işi (?) çok maharetli hatunsun valla.. Hele boyunun yetişmediğini sandığım pikaptan çalar halde plağı çekip çizmen bomba etkisi yaptı bilesin.. 😂 ilerde gösterecem, Frank Sinatra’nın -ki çok beğenirim yorumunu- özel seri plağını hallettin kuşum. Allah’tan takılma yapmıyor ama çizik olan bölüm geldiğinde "tık" sesi sabit ✌🏻

Yeterki sen iyi ol, mutlu ol, sağlıklı ol... bunlar anılar defterimizde fixlensin... ilerde senle bakıp yaddederiz kimbilir? 

My little ONE

Seni çok seviyorum kuşum...

Alya'nın Annesi

Teknolojinin Olmadığı Bir Huzur...

Herkese Merhaba,

23 nisan tatilini fırsat bilip minik kuşumla ilk anne kız tatilimizi tecrübeledik.. Yolda minnoş biraz mızırdadı bir kısmını uykuyla geçirdi falan, ama yaklaşık 3 saatlik mesafede sorunsuz bir yolculuk yaptığımızı ifade edebilirim.. Gittiğimiz yerse Bolu Mudurnu'ya bağlı Bekdemirler Köyü'ndeki bir tesisti. Bungalov evlerin olduğu önünden deresi akan oldukça sessiz ve huzurlu bir lokasyon.. Son zamanlarda yaşadıklarımı düşününce benim için pahabiçilmez bir kaçış rotası oldu... Bir gece geçirdik gayet de güzel geçti, hatta Alyoş dönmek istemedi, gidişte Nallıhan üzeri gidip, dönüşte Abant üzeri döndük, minnoşuma Abant'ın karlı silüetini de gösterebilmiş oldum... Sizinde arada bir kendinizle başbaşa kalma ihitiyacınız olursa gidilecek rotalar arasına almanızı şiddetle tavsiye ederim. Tesisin mutfağı karadeniz ağırlıklı, pide balık çeşitleri veriyorlar. Ancak benim gibi yanınızda minik ve yeme sorunu olan misafirler olacaksa onun için yanınızda birşeyler götürmenizi ekleyeceğim.. Daha önceki tatillerimizden tecrübeli olduğum için, yanıma çorba, meyve ve kuruyemiş almayı ihmal etmedim :)...

Yolculuk Başlasın :)

Kaldığımız Ev

Serin Vadi Ahşap Evleri

Abant

Abant

Not: Tesiste gsm operatörleri çekmiyor, internet yok... iletişim için odalarda dahili telefon bile yok :) Herşey eski usül, yüzyüze iletişim... Acil görüşme yapmanız gerekirse, yola çıkıp 2-3km Bolu ya da İstanbul istikametinde yol alırsanız, hat geliyor ;)

Sevgiler,

Melek

Biraz Benden, Penceremden...

Herkese Merhaba,

Size tatil anılarımdan bahsetmeyi arzu ederdim lakin, son zamanlarda zamanın akışına yetişemiyorum.. Ne yazamaya ne de elime kitap alıp okumaya vakit ayıramıyorum 😔..  O nedenle üzerimdeki tozu atmak için biraz kendime ait pencereden bakayım bugün...

Son aylarda neler oluyor (?), Şubat itibariyle hayatımda farkında olmadan aslında bir takım güncellemeler olmuş, Mart radikal kararlar eşiğinde geçmiş.. Biraz öfke yok yok baya öfke hakimdi, Nisan daha sakin seyrediyor.. İnsan hayatındaki 21 günlük periyotları tecrübeliyorum ve her 21 de dönüp kendime bakıyorum. 2. 21'i de geride bıraktım.. 5 Mayısta 3. 21 bitecek, acaba nasıl hissettirecek?  3. 21'de beynim ve duygularım ne aşamada olacak hiç bir öngörüm yok, kendimle konuşuyorum, bazen kavga ediyorum, terapilerdeyse rahatlıyorum ve kendimle daha iyi yüzleşiyorum.. Bu yola çıkarken kendimle uğraşacağımı ve kendime zaman vereceğimi söylemiştim, önceleri biran önce sonuca varmalıyım diye tırmalıyordum ancak, farkettim ki zamanla o istek de geride kalıyor ve daha sağlıklı kararlar için biraz daha vakti var diyebiliyorsun... Lakin dilerim bu yolda hayırlı olana varsın...

Şuan için tek gerçek olan çok yorgun hissediyorum...

🙏 

Sevgilerimle,

Melek

Güzel Alya'm "2" mi Oldun..

Canım Alya'm...

İçerde msafir olarak geçirdiğin süreci saymazsak seni kollarıma alalı 2 koca yıl devirmişiz...

İlk kahkaha atışını, ilk dişini patlatışını, ilk bir yerlerden tutunup kendini kaldırışını, ilk adımlarını, net bir şekilde Anne deyişini ve boynuma sarılıp beni ilk öptüğün günü...  ve bunlar gibi sıralayabileceğim nice tecrübelerimizi senle ki iyiki senle geçirdiğim her anı bir armağan saydım! Sen bana mutlulukların en büyüğünü ve en gerçeğini yaşatıyorsun... Senle yenilendim, tazelendim, 1 milyon kaplan gücüne büründüm.. hiç bir yangından selden depremden velhasıl felaketlerden korkmaz oldum! sen bana öyle iyi geldin ki.. Bazen sana yetemeyip sesimi yükselttiğim, sana birşey olacak korkusuyla seni tedirgin ettiğim anlar oldu, ki o anlar için ciddi vicdan muhasebesine düştüm... 

İlerde nelerle karşılaşırız, bizi neler bekler bilemem ama, bildiğim tek şey varsa o da nefes aldığım müddetçe hep yanında ve sadece bir nefes kadar uzağında olacağım kızım... 

Biz 1'den 2. yaş'a geçen sürece neler sığdırdık senle ? 

• 13 aylıkken sen ilk Yurt dışı tecrübemizi yaşadık. ve anladım ki sende anan gibi tam bir gezintisin, bu da senle dünyanın her yerine soru işaretsiz gidilir demek 😉  
• Sen daha 15,5 aylıkken kreşle tanışmak zorunda kaldın 😌, sana ev konforunda bakım sağlayamadığım için çok üzgünüm bir tanem, ilk bir hafta da sanırım anlamadın ortam da farklı geldi, sonra gitmek istemedin direndin ağladın... sonra periyodik olarak süre gelen hastalıklarla tanıştın... Büyük adamlar gibi horlamaların artınca olaya aykıldık iyi mi? Geniz eti, kulakta sıvı birikimi, sürekli tekrarlayan solunum yolu enfeksiyonların derken hastane ziyaretlerimiz haftada iki bazen bire indi! Bir hafta iyiysen, haftanın sonunu burnun sümüklü kapadın!
• Beni bu bir yıl içinde en çok yoran sanırım yemekle olan imtihanımız oldu... aşırı seçici ve inatsın! severek yediğin talep ettiğin şeyleri de bir süre sonra sıkılıp bıraktın... ve artık sana ne yedireceğimi şaşırmış durumdayım! onayını almadan hiç bir şey teklif edemeyceğimi öğrettin bana... gerçi arada bir zencefilli bal alternatifi göstererek bir şeyleri hilen ve cebren yedirebildiğimi itiraf etmem gerekiyor 😂
• Ve dadın gittikten sonraki sürecimizde... Hep yalnızdık neredeyse... Seni yalnız büyütmeye ve sana elimden geldiğince yetmeye çalıştım, inşallah bu süreci elime yüzüme bulaştırmadan sana fayda sağlayarak tamamlayabilmişimdir...
• Teyzeni Asilzademizi kaybettik... birinci yaş gününde seninle birlikte olabilmek için, seyahat engeli olduğu halde 15 mart 2018'de seni kucaklayabilmek için yanına gelmişti, yarın o olamayacak kızım artık sadece fotoğraflarıyla anabileceğiz onu 😪 ama sana çok güzel iki abla bıraktı! seni hep sevip koruyacak iki meleğin daha var bu hayatta!
• Kasım ayında (2018) radikal bir kararla gece emmelerini bıraktırdım sana, memeyi tuzladık, sana da süt tuzlandı dedik... sen de kendi memelerini gösterip "bakk tuşşlu" dedin! 
• İlk kbb kontrolüne de kasım sonunda gittik, ve horlamalarının teşhisini koyduk! sanırım rutin kontrollerin ve aşı sendromunun üzerine ilk travmatik muayane tecrübeni bu muayanede yaşattık sana... ağzından burnundan kulaklarından kameralı kontrollinggg... üzgünüm bebeğim herşey senin sağlıklı olabilmen için! 
• Son zamanlarda en çok çıldırdığım tabi mutluluktan "istemiyom" ya da "he he" deyişin ölürüm sana!!!! beni benden alıyorsun... Hele uyumak istemediğinde süt ve bal istemen 😊, dedesi kılıklı seni, açlığı bahane ediyorsun hep 😂
• ve ikiye 1 kala 2. yaş kontrolünde sana ikinci kaotik ve travmatik tecrübeni de yaşatmış olduk... Doğumundaki topuk kanı verme olayının üzerinden geçen 2 yılın üstüne senden 3 tüp kan alındı! gelişiminde herşey yolunda mı, vücudunun nelere ihtiyacı var anlayabilmek için yapıldı kuzum.... 2'ye 1 kala bu acıyı sana istemeden yüklediğim için de özür dilerim bebeğim.. seni arabaya bindirip, kreşe giderken yolda uyuya kaldın ama iç çekiyordun hala... 
• ve bugün 15.03.2019 zorla uyandın... kreşe giderken önce annane deden sonra dayin ve teyzenden ilk tebriğini aldin... gerci, arka koltukta surekli heppi börddey tuuuu diye mırıldanıyordun hatırlatırcasına, sanırım bu konuda da bana çektin 😂

Senin için hep ve sürekli dileğim... "Dürüst", "Hakkaniyetli", "Merhametli", "Vicdanlı", "Ahlaklı", "Sevgi Dolu", "Saygılı" ol! ve Kalbini-Zihnini hep koru ve temiz sakla kızım... 

Hayat hep mutlu ve gülen yüzünü göstersin sana..

Her yaşına bir kalıcı eser olsun istedim.. 

Geçen yıl yani 1. yaş gününe nesli tükenen hayvanlardan evlat edinmiştik senin için...

Bu yıl yani 2. yaş gününe de yeşil bir dünya için fidan hediye ettik doğaya kuzum... senin ve senin gibi bücür 6 arkadaşın için...

Seni hep ve daim seven annen!..

My Little ONE

melek

Doğduğum Güne Başka Bir Ülkede ve İlk Gördüğümde Aşık Olduğum Şehirde Uyanmak "AMOR=ROMA"

Bu yazı Roma tanıtımı içermez!!!

Bana ait duyguların dışa vurumudur....

Her yıl yaş dönümümde kendim için yapılacak listesi hazırlarım... Bu yıl geçen yıllardan biraz farklı bir ruh halindeyim, zaten kesin bilgidir.. İçinde 8 olan yıllar kesinlikle bana yaramıyor, nasıl bir ironiyse 83 yılında doğup, 2008'de hayatımın vurgunlarını yiyip, 2018'de kayıplara da gebe kaldım... Doğduğum yıl ne felaketler oldu bilmiyorum, 98'de kendi iç dünyamda kopan fırtınaları hatırlayamamakla birlikte sonra ki 10 yıllık süreçler hep götürdü hep bi baltanın ters tarafından darbeler vurdu!... Tam bitti bitecek kurtuluyorum sevinç naralarım da boğazımda düğümlenen bambaşka sorunların habercisi oldu... tam da işte o sıralar bir gece kafam atıp, ertesi gün planladım Roma tatilimi... önce izni onaylattım üzerine biletleme ve otel rezervasyonu, içimdeyse hep bi gidemeyeceğim kuşkuları vardı ama... Alya'nın bitmeyen gribi, benim boğaz ağrım sinüzit sorunum ve kuru öksürüklerim derken 14 ocak akşamı Ankara Dış Hatlar Terminali'nde oluşum evet gidiyorum beya buradan dönülmez dedirtti...

ve Roma Ocak ayına rağmen çok güzeldin... Siluetin her zamanki gibi büyüledi.. ve mutluydum huzurluydum... iç dünyam ne kadar karanlık olsada senin sokaklarında yürürken beynim bomboştu sadece o anı yaşıyordum... Taki 15'i 16'ya bağlayan geceye kadar... yine karardı dünyam ama bu sefer pes etmek yerine, ertesi güne umutla merhaba de diyebildim gizlice...

Elini bırakmadığım kızım ve sevgilimle...

Piazza Navona

Colloseo

Saint Peter's Square

2019'da kendime notlar...

Kalbini daha da arıt...
Beynini arıt...
Sağlığına dikkat, kaybettiğin kilolar iyi değil bilakis bağışıklığının da düştüğünün habercisi...
Hakketmediğine inandığın ne varsa sil at yeniden yapılandır...
ve Yaşa her zamanki Melek gibi!
Emin adımlarla, sevdiklerine hep yakın olarak, her daim beklentisiz severek yaşa...
2019'u kendine armağan bir yıl olarak gör... ve kendini tamamla

Sevgiyle

Melek