Tez Canlı Olmak Hiç İyi Bir Meziyet Değil... Tecrübeyle Sabit!

Evet,

Konu başlığından da anlaşıldığı üzre, bir çuval incir nasıl berbat edilir iki günde tecrübe ettim... Sözde güzel bir şey yapayım derken, yani tabiri yerindeyse kaş yaparken göz çıkardım... En olmayacak hata nedir diye sorsalar sevdiklerimi kırmak olurdu derdim kuşkusuz, ama maalesef tam olarak böyle bir şeyi becerdim :(

Ve düzeltme çabalarım da sonuçsuz kaldı, elimde patladı!

Berbat hissediyorum, yarın da ablamın doğum günü, onsuz ilk doğum günü... yani yine gömüldüm içime.... üstüne bir de bu plan yapma sorunsalı... Kafamı dağıtacağım derken, canım dediklerimi kırdım yok yere :(

Ah Melek... sanırım sen de hep bir hata eğilimi var, bir yerlerde hep mi hata olur? ya da hep mi sana denk gelir... bu sefer aklın başına gelsin, de bir daha da kontrol manyaklığı yapma olur mu?

Bayram'da Karadeniz Çıkarması...

İçinde bolca huzur barındıran bir yolculuk....

Yenilenmiş olmak, hücrelerime kadar üstelik :). Aile müthiş bir şey.. Koşulsuz sevmek, sevilmek, hissedilmek..

İyi ki dediklerim, iyi ki varsınız, bir kez daha ne mutlu bana ki dedirttiniz...

Yolculuğun Ankara-Samsun arasını Alişimle bol muhabbet, bol bol çay-kahve-sigara molası alarak yaklaşık 5,5 saatte tamamladım. Sonra Samsun Otogar'da Gardaşımı beklemece faslı, belki uyuruz umuduyla bir 3,5 saat beklemece. Yolculukta uyuyup dinlenen tek yolcu kuşkusuz minnoşum Alya'mdı. Dayısı geldi, biz kahvaltı için merkezde bir mekana geçtiğimizde tarafımca uyandırıldı :). Ve gözlerini açar açmaz ışıldadı... Gülücükler dağıtarak dayısına sarıldı, minnoş bile Karadeniz'in karşı konulmaz huzuru ve mutluluğuna uyandı... E ne de olsa Karadeniz genlerinde var ;).

Ctesi günü kahvaltı-hayvanat bahçesi-çocuk parkı ve deniz sefası ile 11:00'e kadar Samsun'da 11:00'den gece 00:30 civarına kadar da ikinci durağımız Ordu'da devam etti. Tabisi Bidenem ve Gönüldaşımın ev sahipliği eşliğinde... Ben biraz uyuyup kendime geleyim desemde Alyoş sağolsun fırsat vermedi :). Ve 00:30'dan 02:15'e kadar da son durak memleket paşasına yol almaca, yol üzeri Alişim'i bırakıp eve sevdiceklerime kavuşmaca... Tabi hoşgeldin hoşbulduk muhabbetini kısa kesip dişlerimi fırçalayıp soluğu yatakta aldığımı itiraf etmeliyim ve pazar gününü neredeyse yatakta geçirişim :)...

Ama ailemle bir sofranın etrafında toplanmak o nasıl bir keyif anlatılmaz yaşanır.. Diğer iki kuzum Azra'm ve Asya'mda evde hazır olunca değme keyfime...

Trabzon'a her ayak bastığımda saçıma da bir bakım yaptırırım ki Ali yine harikalar yarattı... Saçıma altın dokunuşlarını yaptı..

Sonra Bayram faslı... Bir kuble huzur yeri Maçka'da... Gece geç saatlere kadar tüm sevdiklerimle semaver keyfi... çocuklaşmaca oyun fasılları ve dahası...

Nedense her memlekete gittiğimde aynı karşı konulmaz hislere gebe kalıyom, dönmek istemiyorum...

Sevdiklerimle olunca başka kimse olmasın, sonsuza kadar o anda kalayım kafası oluyor.. Vazgeçemediğimiz mekanlarda laklaklarımız... Uzun sokakta volta atışlarımız, bir pide keyfi için Sürmene'ye gidişimiz :) Çay için Faroz'a uğramadan olmaz deyişimiz... aynı dili konuşup, aynı şeyleri yapmaktan hiç sıkılmadığımız o mini çoğunluk bana hep yetiyor, hep onlar olsun gerisi boş dedirtiyor. Çok çok ihtiyacım vardı, aylardır kafa dumanlıydı yorgundu lakin, oraya gittim reset attım geldim... Üstelik yanıma Annem ve Babamı da katarak... Daha ne isterim ki? 

Darısı Temmuz Planımıza...

Sevgiler,

Melek

3. 21'de Bitti... Eeee Neresindeyim?

Kendime,

Sana anlatacaklarım var, kendinle olan süreci tamamlayamadan 3 "21" tamamladın... Geride bıraktığın 21 günlük periyotlarda kafan hiç rahat değildi, hep bir şeyler oldu, hep canın sıkıldı vs.. Ramazan'dan sanırım, daha huzurlu ve iyi hissediyorsun artık... Tekrar başa sarıp 3 "21" daha zorlama, artık bırak su aksın yolunu bulsun... zaten bu süreç içerisinde ruhunda payına düşeni alacak... Sadece Alya'yı düşün... sadece Alya'yı... ona nasıl daha çok faydalı olabilirsine odaklan, kendine zaman ayır, yapmaktan keyif aldığın şeylerden serpiştir... yaz mesela, oku mesela, dinle mesela, çık hiç birşey düşünmeden yol nereye sen oraya sür mesela, derin derin nefesler al mesela, bugün sildiğin hesapta birkaç kez ikilem yaşadın evet, ama ne yaptın sildin! işte bu kadar kolay bazen silip atmak... Yeterince sabrettin mi bilmiyorum, zaman ne getirecek bilmiyorum ama Yaradan biliyor ben yoluma ona sığınarak devam ediyorum ve güç buluyorum... Kızım'a bu süreçte hissettirmemek için baya bir mücadele veriyorum inşallah bu süreç ona teğet bile geçmemiş olsun... Ama sanki gülüşü bile değişti kuzumun, hele dün akşam ki özlemi (?)... Yaşadıklarını hak etmeyen tek kişi o... Özür borcu olan ben değilim ama!

Melek

Kızımla 3. Anneler Günüm..

Iyikim Alya’m...

Anne olmak tabiri yerindeyse tam psikopatlık 😂😂... bu ruh hali enteresan.. Kişi anne olunca hormonların saldırısından mı, beynin mutluluk merkezinden mi bilemem ama kesinlikle bir baskalaşım yaşıyor.. ben minnoşumun içerdeyken ilk dönme ve tepiklerinden sonra kafayı zaten kırdım net 😂😂

Alya’m iyiki varsin kuzum! Annen 36 yıllık yaşama birçok şey sığdırdı kuşkusuz ama senle geçen yaklaşık 26 ay ve içerdeki 10 ayı da sayarsak totalde 36 ay eder (Allah’ım bu da mı tesadüf 😂😂 matematikle imtihanım.. -Gizli şifreler var hep hayatımda, düğümü çözersem rahatlayacam.-) başka bir Melek var. Seni kucağıma aldığımda annem destekçimdi, uzun süreli yanımda kalamadığı için sana iyi bakabilmek için kendimi baktırmaya yine anneme koştum.. 3 aylıkken sen, teyzen'in hastalığı yüzünden yine anneanne yanında soluğu aldık... sonra sen 6 aylıkken geri döndük ve 9. ayına kadar da yine senle yalnızdık.. Sonra Mari'li geçen bir 6 ay, sonra kreş ve senle yine hep yalnız ilgilenen annen!.. bazen çok yoruldum, bunaldım, yemek direniş hareketlerinden yıldım falan, ama senle geçen her günüme şükrettim, bugünlerde daha da çok şükrettiğimi bilmeni isterim, bana ilaç gibi geliyorsun.. Bana anneliği tattıran afacanım seni çok seviyorum... Son zamanlarda ramazanın etkilerinden mi bilmiyorum ama fazlasıyla sesimi yükseltiyorum sana, çok özür dilerim senden! Ama arkamı dönüp iki dk seni yalnız bırakamıyorum, hangi ara beceriyon onca işi (?) çok maharetli hatunsun valla.. Hele boyunun yetişmediğini sandığım pikaptan çalar halde plağı çekip çizmen bomba etkisi yaptı bilesin.. 😂 ilerde gösterecem, Frank Sinatra’nın -ki çok beğenirim yorumunu- özel seri plağını hallettin kuşum. Allah’tan takılma yapmıyor ama çizik olan bölüm geldiğinde "tık" sesi sabit ✌🏻

Yeterki sen iyi ol, mutlu ol, sağlıklı ol... bunlar anılar defterimizde fixlensin... ilerde senle bakıp yaddederiz kimbilir? 

My little ONE

Seni çok seviyorum kuşum...

Alya'nın Annesi

Teknolojinin Olmadığı Bir Huzur...

Herkese Merhaba,

23 nisan tatilini fırsat bilip minik kuşumla ilk anne kız tatilimizi tecrübeledik.. Yolda minnoş biraz mızırdadı bir kısmını uykuyla geçirdi falan, ama yaklaşık 3 saatlik mesafede sorunsuz bir yolculuk yaptığımızı ifade edebilirim.. Gittiğimiz yerse Bolu Mudurnu'ya bağlı Bekdemirler Köyü'ndeki bir tesisti. Bungalov evlerin olduğu önünden deresi akan oldukça sessiz ve huzurlu bir lokasyon.. Son zamanlarda yaşadıklarımı düşününce benim için pahabiçilmez bir kaçış rotası oldu... Bir gece geçirdik gayet de güzel geçti, hatta Alyoş dönmek istemedi, gidişte Nallıhan üzeri gidip, dönüşte Abant üzeri döndük, minnoşuma Abant'ın karlı silüetini de gösterebilmiş oldum... Sizinde arada bir kendinizle başbaşa kalma ihitiyacınız olursa gidilecek rotalar arasına almanızı şiddetle tavsiye ederim. Tesisin mutfağı karadeniz ağırlıklı, pide balık çeşitleri veriyorlar. Ancak benim gibi yanınızda minik ve yeme sorunu olan misafirler olacaksa onun için yanınızda birşeyler götürmenizi ekleyeceğim.. Daha önceki tatillerimizden tecrübeli olduğum için, yanıma çorba, meyve ve kuruyemiş almayı ihmal etmedim :)...

Yolculuk Başlasın :)

Kaldığımız Ev

Serin Vadi Ahşap Evleri

Abant

Abant

Not: Tesiste gsm operatörleri çekmiyor, internet yok... iletişim için odalarda dahili telefon bile yok :) Herşey eski usül, yüzyüze iletişim... Acil görüşme yapmanız gerekirse, yola çıkıp 2-3km Bolu ya da İstanbul istikametinde yol alırsanız, hat geliyor ;)

Sevgiler,

Melek

Biraz Benden, Penceremden...

Herkese Merhaba,

Size tatil anılarımdan bahsetmeyi arzu ederdim lakin, son zamanlarda zamanın akışına yetişemiyorum.. Ne yazamaya ne de elime kitap alıp okumaya vakit ayıramıyorum 😔..  O nedenle üzerimdeki tozu atmak için biraz kendime ait pencereden bakayım bugün...

Son aylarda neler oluyor (?), Şubat itibariyle hayatımda farkında olmadan aslında bir takım güncellemeler olmuş, Mart radikal kararlar eşiğinde geçmiş.. Biraz öfke yok yok baya öfke hakimdi, Nisan daha sakin seyrediyor.. İnsan hayatındaki 21 günlük periyotları tecrübeliyorum ve her 21 de dönüp kendime bakıyorum. 2. 21'i de geride bıraktım.. 5 Mayısta 3. 21 bitecek, acaba nasıl hissettirecek?  3. 21'de beynim ve duygularım ne aşamada olacak hiç bir öngörüm yok, kendimle konuşuyorum, bazen kavga ediyorum, terapilerdeyse rahatlıyorum ve kendimle daha iyi yüzleşiyorum.. Bu yola çıkarken kendimle uğraşacağımı ve kendime zaman vereceğimi söylemiştim, önceleri biran önce sonuca varmalıyım diye tırmalıyordum ancak, farkettim ki zamanla o istek de geride kalıyor ve daha sağlıklı kararlar için biraz daha vakti var diyebiliyorsun... Lakin dilerim bu yolda hayırlı olana varsın...

Şuan için tek gerçek olan çok yorgun hissediyorum...

🙏 

Sevgilerimle,

Melek

Güzel Alya'm "2" mi Oldun..

Canım Alya'm...

İçerde msafir olarak geçirdiğin süreci saymazsak seni kollarıma alalı 2 koca yıl devirmişiz...

İlk kahkaha atışını, ilk dişini patlatışını, ilk bir yerlerden tutunup kendini kaldırışını, ilk adımlarını, net bir şekilde Anne deyişini ve boynuma sarılıp beni ilk öptüğün günü...  ve bunlar gibi sıralayabileceğim nice tecrübelerimizi senle ki iyiki senle geçirdiğim her anı bir armağan saydım! Sen bana mutlulukların en büyüğünü ve en gerçeğini yaşatıyorsun... Senle yenilendim, tazelendim, 1 milyon kaplan gücüne büründüm.. hiç bir yangından selden depremden velhasıl felaketlerden korkmaz oldum! sen bana öyle iyi geldin ki.. Bazen sana yetemeyip sesimi yükselttiğim, sana birşey olacak korkusuyla seni tedirgin ettiğim anlar oldu, ki o anlar için ciddi vicdan muhasebesine düştüm... 

İlerde nelerle karşılaşırız, bizi neler bekler bilemem ama, bildiğim tek şey varsa o da nefes aldığım müddetçe hep yanında ve sadece bir nefes kadar uzağında olacağım kızım... 

Biz 1'den 2. yaş'a geçen sürece neler sığdırdık senle ? 

• 13 aylıkken sen ilk Yurt dışı tecrübemizi yaşadık. ve anladım ki sende anan gibi tam bir gezintisin, bu da senle dünyanın her yerine soru işaretsiz gidilir demek 😉  
• Sen daha 15,5 aylıkken kreşle tanışmak zorunda kaldın 😌, sana ev konforunda bakım sağlayamadığım için çok üzgünüm bir tanem, ilk bir hafta da sanırım anlamadın ortam da farklı geldi, sonra gitmek istemedin direndin ağladın... sonra periyodik olarak süre gelen hastalıklarla tanıştın... Büyük adamlar gibi horlamaların artınca olaya aykıldık iyi mi? Geniz eti, kulakta sıvı birikimi, sürekli tekrarlayan solunum yolu enfeksiyonların derken hastane ziyaretlerimiz haftada iki bazen bire indi! Bir hafta iyiysen, haftanın sonunu burnun sümüklü kapadın!
• Beni bu bir yıl içinde en çok yoran sanırım yemekle olan imtihanımız oldu... aşırı seçici ve inatsın! severek yediğin talep ettiğin şeyleri de bir süre sonra sıkılıp bıraktın... ve artık sana ne yedireceğimi şaşırmış durumdayım! onayını almadan hiç bir şey teklif edemeyceğimi öğrettin bana... gerçi arada bir zencefilli bal alternatifi göstererek bir şeyleri hilen ve cebren yedirebildiğimi itiraf etmem gerekiyor 😂
• Ve dadın gittikten sonraki sürecimizde... Hep yalnızdık neredeyse... Seni yalnız büyütmeye ve sana elimden geldiğince yetmeye çalıştım, inşallah bu süreci elime yüzüme bulaştırmadan sana fayda sağlayarak tamamlayabilmişimdir...
• Teyzeni Asilzademizi kaybettik... birinci yaş gününde seninle birlikte olabilmek için, seyahat engeli olduğu halde 15 mart 2018'de seni kucaklayabilmek için yanına gelmişti, yarın o olamayacak kızım artık sadece fotoğraflarıyla anabileceğiz onu 😪 ama sana çok güzel iki abla bıraktı! seni hep sevip koruyacak iki meleğin daha var bu hayatta!
• Kasım ayında (2018) radikal bir kararla gece emmelerini bıraktırdım sana, memeyi tuzladık, sana da süt tuzlandı dedik... sen de kendi memelerini gösterip "bakk tuşşlu" dedin! 
• İlk kbb kontrolüne de kasım sonunda gittik, ve horlamalarının teşhisini koyduk! sanırım rutin kontrollerin ve aşı sendromunun üzerine ilk travmatik muayane tecrübeni bu muayanede yaşattık sana... ağzından burnundan kulaklarından kameralı kontrollinggg... üzgünüm bebeğim herşey senin sağlıklı olabilmen için! 
• Son zamanlarda en çok çıldırdığım tabi mutluluktan "istemiyom" ya da "he he" deyişin ölürüm sana!!!! beni benden alıyorsun... Hele uyumak istemediğinde süt ve bal istemen 😊, dedesi kılıklı seni, açlığı bahane ediyorsun hep 😂
• ve ikiye 1 kala 2. yaş kontrolünde sana ikinci kaotik ve travmatik tecrübeni de yaşatmış olduk... Doğumundaki topuk kanı verme olayının üzerinden geçen 2 yılın üstüne senden 3 tüp kan alındı! gelişiminde herşey yolunda mı, vücudunun nelere ihtiyacı var anlayabilmek için yapıldı kuzum.... 2'ye 1 kala bu acıyı sana istemeden yüklediğim için de özür dilerim bebeğim.. seni arabaya bindirip, kreşe giderken yolda uyuya kaldın ama iç çekiyordun hala... 
• ve bugün 15.03.2019 zorla uyandın... kreşe giderken önce annane deden sonra dayin ve teyzenden ilk tebriğini aldin... gerci, arka koltukta surekli heppi börddey tuuuu diye mırıldanıyordun hatırlatırcasına, sanırım bu konuda da bana çektin 😂

Senin için hep ve sürekli dileğim... "Dürüst", "Hakkaniyetli", "Merhametli", "Vicdanlı", "Ahlaklı", "Sevgi Dolu", "Saygılı" ol! ve Kalbini-Zihnini hep koru ve temiz sakla kızım... 

Hayat hep mutlu ve gülen yüzünü göstersin sana..

Her yaşına bir kalıcı eser olsun istedim.. 

Geçen yıl yani 1. yaş gününe nesli tükenen hayvanlardan evlat edinmiştik senin için...

Bu yıl yani 2. yaş gününe de yeşil bir dünya için fidan hediye ettik doğaya kuzum... senin ve senin gibi bücür 6 arkadaşın için...

Seni hep ve daim seven annen!..

My Little ONE

melek